En dan: De Grote Anticlimax...
Het is ons niet gelukt om iemand te vinden die op zeer korte termijn de wiellagers kan/wil vervangen. De locale garagist, de eendenlieden in Cassis, garages in de omgeving: allemaal kunnen ze eerst tijd vrijmaken als ik al lang en breed weer aan het werk ben.
En dat betekent dat ik morgen naar huis vlieg en dat Daisy hier op mij blijft wachten. Want ik krijg haar pas mee als de wiellagers zijn vervangen en anders niet. Onverantwoord, zoonlief kan wel een wiel kwijtraken onderweg. Ze gaat dus naar de locale garage zodra deze tijd heeft. En daarna begint voor mij het grote agendapuzzelen weer.
Wát een sof...
Had me zo verheugd op de terugreis. Én op het tripje naar Citromobile komend weekend. Dat moet nu dus met trein en bus. *zucht*
Om dit nare bericht niet al te naar af te sluiten: Cassis was een belevenis. En de conditie van Daisy is weer een stukje beter: na het slechte nieuws ben ik maar met allerlei kleine klusjes aan de gang gegaan. Nieuwe ruitenwissers, nieuwe ruitensproeierslangetjes, nieuwe claxon et cetera. Verder heb ik een vuilniszak vol zand, bladeren en andere narigheid uit haar interieur geschept. En een hele zwik wespennesten uit verborgen hoeken en gaten gepeuterd. Nou snap ik eindelijk wat al dat gezoem was de hele tijd.
, hoop dat je de belangrijkste reparaties klaar krijgt voor de terugreis.
