Best veel en best lang zitten peinzen wat ik nu zou gaan rijden.
Ik moest behoorlijk in de buidel als ik de mijne weer op de weg wilde krijgen.
Spookeend v1.5 had last van een geknakt chassis, geen motorblok, bak met 1 versnelling, en carrosserie waarvan het meeste wel blijft drijven, oftewel, polyester.... (waar niets meer te lassen is, plakt dat altijd!)
Ik had dus het idee... als ik dan toch geld uitgeef, waarom dan niet es wat anders. De eend is mijn eerste auto, en, ik reed er precies mijn halve leven in (zelf, mijn hele al in diverse met paps en mams)
Dus, een snoek, ami, hy, MR2 en diverse andere hebben de gedachte revu gepasseerd. Alleen, ik kon in geen van allen mijzelf helemaal vinden. Ondertussen wel al het meeste verkocht van de leuke tuning meuk vanonder en vanin mijn eend. Want, een eend, dat werd het niet meer......
Dan het volgende, geld, tja, het is er wel, maar vaak niet om te besteden aan een hobby iets. Dus, rustig aan, beetje proberen te sparen, toch naar een meeting met de Visa van paps (dag uitlaat) en zo nu en dan een rondje in een tuned eend van Bart, of de platteharrie van paps....
Het knaagde, maar MIJN eend, de spookeend, dat stuk ik, dat komt nooit weer terug. Dat staat in de tuin. Top, maar, ik mis wat....
Andre, bij velen bekend, en altijd al een top maat geweest, heeft er ook al wat gehad en verreden. Zijn grijze komt ook nooit meer terug. Peter, die met die blauwe, ow, sorry, nu rode AK sport, had ooit ook een rode special.
Die heeft Andre ooit gekocht, in matige staat, en die heeft hij helemaal opgeknapt. In topstaat was die toen ie klaar was, 6 haar geleden. Gespoten, gereviseerd, name it, it was done!
Omstandigheden weerhielden hem er veel in te rijden, en ZIJN eend werd het nooit... Het rijden vond hij leuk, maar het gevoel, nee, dat had ie niet.
Toen hij bij mij zat, en mij het voorstel deed om dan maar zijn rode over te nemen, moest ik slikken..... Graag, maar zet dit een zeer waardevolle vriendschap op het spel? Dat wil ik niet. Na kort maar "heftig" overleg, heb ik ja gezegd... en sindsdien, heb ik pijn in mijn kaken en een beetje buikpijn......
De pijn in de kaken is van de smile op mijn gezicht, en de pijn in de buik vervaagd gelukkig een beetje.... bij beetje.....
Dus, nu heb ik een rode, met een verhaal, Van een goede vriend, naar een goede vriend, en nu wordt het zonder meer mijn goede vriend!
De ervaring van het rijden in een complee orginele special (motorisch en interieur) is als mijn eerste km's in mijn eigen zwarte special in 1997!! Heel fijn en heel vaag met zoveel ervaring in een opgevoerde ragbak!
De to-do list is lang...... Maar tijd is er zat en to-do is alleen zichtwerk, en het MIJN maken van dit (nu nog) rode hok!
Andre, ik heb het meer gezegd, het zijn maar woorden, maar, hij is in goede handen hoor, en de tank is al weer bijna leeg.....
, verstand keert weer terug 
. WELKOM
