Bertone

Voor gesprekken over andere auto's, het weer, nieuws of weer wat anders.
De grote verzamelbak van het forum.
mansvelste
Regelmatige poster
Regelmatige poster
Berichten: 184
Lid geworden op: zo 8 sep, 2019 20:25

Re: Bertone

Bericht door mansvelste » di 17 sep, 2019 22:03

Geweldig Rob,
Zo'n hulp aan een jonge vrouw zou ik niet moeten geven waar mijn vrouw bij was, haha.

In een koffiebar bestelde ik twee cappuccino's, mijn vrouw zat op het terras. Ik maakte de aantrekkelijke juffrouw achter de koffiemachine een complimentje dat ze 'n goede cappuccino maakte en liep met de twee kopjes naar het terras. Toen mijn echtgenote zag dat er een hartje op mijn cappuccino was gestrooid was het echt genieten even afgelopen. Ik kreeg me toch een draai om de oren!

groet
Theo

mansvelste
Regelmatige poster
Regelmatige poster
Berichten: 184
Lid geworden op: zo 8 sep, 2019 20:25

Re: Bertone

Bericht door mansvelste » wo 18 sep, 2019 13:15

Maffia
Het ritme van de gewoonte verandert hoogst zelden in een chauvinistisch land als Italië. Elke keer als we zijn geland op vliegveld Ciampino, met de huurauto de stad Rome inrijden naar onze vertrouwde plekjes en omzichtig de zone trafico limitato omzeilend de stad doorkruisen, valt het ons op hoe weinig er door de jaren heen is veranderd. Niet alleen in Rome maar al zeker op het platteland is dat het geval. Elke eerste ochtend wakker worden in ons huis in Lazio is steeds weer verrassend te noemen. We blijven dan meestal voorlopig nog even verlost van een bezoek aan de supermarkt. Op het bloementafeltje naast de voordeur staan en liggen dan tastbare uitingen van huisvlijt en agrarische prestatiedrift uitgestald. De aanwezigheid van ’n auto op onze parkeerplaats heeft vriendelijke, onbaatzuchtige actie gegenereerd.
Welkomstwensen als Benvenuto en ciao Theodoro e Christina, vergezeld door mandjes gerooide tomaten, geplukte druiven, geoogste olijven, zelfgemaakte kaas en jam. Vaak een fles wijn met een schriftelijk verzoek eraan geplakt : “come è venuto?” hoe is hij geworden? Wat ik eerst uitpak voordat de koffers worden uitgepakt is mijn arsenaal aan bedankuitingen. En de begroetingen zijn wederom allerhartelijkst alsof we elkaar jaren niet hebben gezien.
De eerste de beste avond komen we dan in de regel met zijn allen bij elkaar op het enorme buitenterras van onze buren, immers “gli Ollandesi sono arrivati” (de Hollanders zijn aangekomen). Alle mogelijke uitingen van eetbare huisvlijt komen dan op tafel en de gesprekken drijven mee op de onvoorspelbare “tramontana” en gaan alle kanten op. De meeste buurtgenoten zijn geboren Italianen, alleen de buren onder ons komen oorspronkelijk uit Bayern en onze overburen van twee huizen verder worden ook als buitenlanders beschouwd, want het zijn Napolitanen (regelrechte discriminatie).
Het gesprek nam een wending toen we de overdreven heiligenverering in Napels bespraken. Onze buren van Duitse afkomst vroegen zich af hoe het mogelijk was dat er in Napels meer wonderen waren gebeurd dan in de rest van Italië. De gemiddelde mening van het gezelschap kwam erop neer dat het te maken moest hebben met de vroomheid en uitzonderlijke katholieke gezindheid van de Napolitaan . “Waarom liggen er in elke straat van Napels alleen al meer kerken dan in menig dorp of stadje dat toch ook katholiek is,” was de vraag van mijn vrouw. Ik veroorzaakte nogal wat hilariteit door op te merken dat die tastbare uiting van vroomheid in het verleden, was geboren uit de behoefte om niet te ver te hoeven lopen om vergiffenis te vragen als ze ’n moord hadden gepleegd. Er werd uitbundig gelachen, alleen kon ik me niet aan de indruk onttrekken dat beide Napolitanen daar ietwat sinister bij keken.
Groet
Theo

mansvelste
Regelmatige poster
Regelmatige poster
Berichten: 184
Lid geworden op: zo 8 sep, 2019 20:25

Re: Bertone

Bericht door mansvelste » wo 18 sep, 2019 23:13

Sleutelen aan eend zonder hefbrug
Graag zou ik eens willen weten hoeveel leden het ook zo deden of doen?
Toen wij nog geen hefbrug hadden, maakten we gebruik van een stapeltje losse banden zonder velg en een zachte doek. De stapel afgedekt met het doek, werd ongeveer 110 cm verwijderd van de eend rechtop gezet ter hoogte van de achterstijl en de auto werd omgekiept tegen de stapel. Eerst werd de accu eruit gehaald en afhankelijk van welke kant de eend werd omgekiept ging ook de benzine eruit, maar meestal was dat niet nodig
Een gemakkelijkere manier om te werken aan de onderkant, aan de remmen, de veerpotten, de veerarmen, kokerbalken, wiellagers, fuseepennen, stuurkogels, kruiskoppelingen, enz konden wij ons niet voorstellen. Je kon zelfs ontspannen werken door erbij te gaan zitten. Ik kan me niet herinneren dat er ooit schade is ontstaan, geen krasje. Later hebben we zelfs meerdere kolommetjes banden zodanig geprepareerd dat de banden aan elkaar vast zaten. Er stonden soms wel 5 tot 6 eenden tegelijk met twee pootjes in de lucht.
Groet
Theo

Gebruikersavatar
RobertF
Veelvuldig poster
Veelvuldig poster
Berichten: 559
Lid geworden op: ma 30 jan, 2006 17:20
Locatie: Z-Limburg
Contacteer:

Re: Bertone

Bericht door RobertF » do 19 sep, 2019 12:07

Je bedoelt zo?
Bijlagen
Balk3.jpg
bodemlassen.jpg
2CV6 Club 1989 na 1,5 jaar afgerond en RDW goedgekeurd, zie viewtopic.php?f=34&t=15814

mansvelste
Regelmatige poster
Regelmatige poster
Berichten: 184
Lid geworden op: zo 8 sep, 2019 20:25

Re: Bertone

Bericht door mansvelste » do 19 sep, 2019 15:20

Zou 'n foto van 40 jaar geleden kunnen zijn. Alleen was je toen wat minder epoque.
Ik denk dat jij toen nog wel eens hebt meegeholpen om 'n eend op z'n kant te gooien

groet
Theo

mansvelste
Regelmatige poster
Regelmatige poster
Berichten: 184
Lid geworden op: zo 8 sep, 2019 20:25

Re: Bertone

Bericht door mansvelste » do 19 sep, 2019 22:14

leuke foto's Rob,
Ik ga ze bewaren

groet
Theo

mansvelste
Regelmatige poster
Regelmatige poster
Berichten: 184
Lid geworden op: zo 8 sep, 2019 20:25

Re: Bertone

Bericht door mansvelste » vr 20 sep, 2019 10:44

Moordeend
Wat een drukte in Viterbo. Letterlijk en figuurlijk adembenemend druk, de stad moet aan de zuurstof. Touringcars, auto’s, motorfietsen, alles staat stil en de motoren worden niet afgezet in de hoop snel weer een metertje te kunnen opschuiven. Luchtvervuiling in zijn zuiverste vorm, schertst mijn vrouw terwijl ze me schalks aankijkt. Bijna alle automobilisten hebben de raampjes opengedraaid ten einde - tenminste daar lijkt het op - zoveel mogelijk laaghangende, door teer en zware metalen vervuilde dampen te kunnen inademen. Alle aders van de stad zijn dicht geslibd. Een ongezonde situatie, zo’n verstopping, die uiteindelijk tot een infarct leidt. Een verkeersinfarct. En vandaag kun je met recht spreken van een beroerte van het verkeer die zo beroerd is dat we er een uur over doen om in de buurt van onze bestemming te geraken in het middeleeuwse, hoger gelegen gedeelte waar we zo van houden.
Heerlijk is het om te vertoeven in de wijk San Pellegrino onder monumentale bomen die vele pausen en kardinalen nog tot parasol hebben gediend, waar de geschiedenis oogstrelend is versteend in smaakvolle bebouwing, granieten bestrating, indrukwekkende gevelversieringen en in natuursteen gevatte elegante geschriften.
Het contrast is groot met de overvolle pizzeria waar we gisteren nog waren, op weg naar ons huis in Montefiascone, in een toeristenuitspanning waar je smaakpapillen werden geteisterd en Laura Pizi zich hees gillend aan ons opdrong uit veel te omvangrijke luidsprekers. Ons stoort het, dat hese aan de stemmen van veel Italiaanse zangers en zangeressen die naar onze mening niet tot die categorie mogen worden gerekend. Maar de Italianen zijn er gek op. Een stem moet niet zuiver zijn vinden zij, een stem moet hees zijn, krassen, desnoods sleets klinken, liefst door te veel roken en overmatig drankgebruik zijn aangetast. Het tijdperk van zangers en zangeressen die wel en met recht onder die categorie mogen worden geschaard en met gepolijste stembanden de sfeer verrijkten, is voorbij, ze zijn op een enkeling na bijgezet op de talrijke, stoffige Italiaanse kerkhoven der verloren smaak.
En daar staat’ie dan, dezelfde sfeer uitademend als z’n omgeving, in een middeleeuws steegje, onbeduidend weggedoken onder een majestueuze plataan. Meer patina dan eend. Naar zijn kleur moet je raden. We zijn hem al vaak tegen gekomen, rokend als een schoorsteen, rijkelijk met decibellen strooiend. In het stoffige interieur verwacht je ’n alternatieve onverzorgde sloeber. Maar niets is minder waar, de “adembenemend”, rokende bolide wordt bestuurd door ’n ravissante chique dame, waarvan de leeftijd moeilijk te schatten is. Misschien is de opvallende verschijning wel ouder dan de eveneens opvallende vierwieler, vrouwen smokkelen vaak met hun leeftijd en gebruiken daarvoor de meest geraffineerde middelen, de eend heeft die mogelijkheid niet tot z’n beschikking, de staat waarin hij verkeert schreeuwt om vervanging. De adellijke, verzorgde uitstraling van de ietwat belegen schoonheid staat in schril contrast met die van het uitgeleefde vehikel. De elegante vrouw woont in het indrukwekkende Palazzo dat wordt geflankeerd door de eeuwenoude plataan, iedereen kent haar en iedereen kent de eend. De inwoners van Viterbo beginnen te fluisteren als ze over haar spreken. Men beweert dat ze haar veel oudere echtgenoot net zo verwaarloosde als haar vervoermiddel. Hij is onder verdachte omstandigheden gestorven en de eend heeft daar naar horen zeggen een rol in gespeeld. ’s Winters staat hij binnen en jaren geleden heeft men haar man levenloos gevonden achter het stuur van de eend in de garage terzijde van het huis. De motor liep nog en de garage was hermetisch gesloten, dat wekte argwaan. De man moet gestikt zijn doordat de dampen van de toen al hevig rokende eend niet weg konden. Het onderzoek heeft lang geduurd. De lady des huizes zou zogenaamd een alibi hebben gehad. Maar ik zou er het fijne van willen weten waarom de inwoners van Viterbo dat alibi nog steeds niet hebben geaccepteerd en bij de kwalificatie zelfmoord hun schouders ophalen.
Groet
Theo

mansvelste
Regelmatige poster
Regelmatige poster
Berichten: 184
Lid geworden op: zo 8 sep, 2019 20:25

Re: Bertone

Bericht door mansvelste » za 21 sep, 2019 13:03

Twee eeuwelingen in een eend
We zitten nog niet of Ivaldo, de eigenaar van de pizzeria en zijn vrouw komen ons begroeten. Ivaldo speelt vandaag voor Pizzajolo als vervanger voor de vrouw die meestal aan de pizzaoven staat, maar het is een rustige maandag en hij komt als zo vaak bij ons aan tafel zitten en begint honderduit te vertellen. Het vuur van enthousiasme wordt opgepookt door onze interesse, hij weet dat hij aan ons goede luisteraars heeft en dat is dan ook verklaarbaar. De verhalen gaan in de regel over zijn klandizie waartoe de meest tot de verbeelding sprekende individuen horen. We zijn een en al oor.
Op dat moment komen de hoofdrolspelers van een van Ivaldo’s sappige verhalen voorrijden in een Charleston eend die zijn beste tijd heeft gehad. Geen plekje op de eendenhuid die niet is gebutst.
Zij is 100 en kwiek als een vrouw van middelbare leeftijd, haar man is 102 en verre van kwiek vergeleken met haar, maar nog lang niet uitgeblust, er smeult nog een gezapig vuurtje in het vooronder van zijn gerimpelde omhuizing. Zijn vrouw houdt hem jong, ze is immers 2 jaar jonger. Het leeftijdsverschil is haar aan te zien, ze is nauwelijks gerimpeld en loopt nog recht. Waar het vuur in haar felle ogen de brandstof vandaan haalt op deze vergevorderde leeftijd is iedereen een raadsel. Allebei hebben ze nog een rijbewijs, hemel en aarde hebben ze daarvoor niet hoeven te bewegen, een neef ging daar toevallig over die in de geruststellende overtuiging verkeerde dat ze de andere kant van de dorpsgrenzen als verboden gebied beschouwden voor hun eend.
Als ze binnen komen houdt zij de deur open voor het kromme ouwe mannetje, trekt zijn jas uit en schuift de stoel voor hem aan. Als ze zelf zit komt ze niet met de beentjes aan de grond, dan valt het niet zo op dat ze erg klein is, maar als ze opstaat en wegloopt vertoont haar houding weinig verandering, haar kruin blijft ongeveer op dezelfde hoogte als toen ze zat. Het enige verschil is dat die kruin zich naar een andere plaats beweegt. Ze bestellen één pizza met z’n tweeën en twee borden, maar wel een liter witte huiswijn van het vat. Het verorberen van de pizza gaat moeizaam, het legen van de karaf wijn daarentegen vlot en al gouw wordt een volgende karaf besteld. Ivaldo komt knipogend voorbij, zijn ogen verraden dat hij ’t amusant vindt dat wij het onderwerp van een van zijn verhalen in levende lijve in zijn etablissement tegenkomen. Hij weet dat ik zodra de gelegenheid zich voordoet alles zal opschrijven en heeft al zichtbaar voorpret omdat hij weet dat ik hem in geuren en kleuren zal vertellen wat ik zoal heb opgeschreven. Hij kan dan aanvullen wat hem nog invalt. Na afloop van het dankbare intermezzo dat wij met volle teugen genieten – we zijn natuurlijk blijven zitten om het ongewone tafereel te kunnen uitzwaaien – wordt de deur weer hoffelijk opengehouden door het vrouwtje en vervoegt zij zich licht zwaaiend op haar hoge hakken van de te grote hoeveelheid alcohol voor zo’n klein lijfje, bij de straatrand terwijl hij de 2 cv gaat halen. Er ontspant zich een geagiteerde discussie als zij het portier open houdt en even later kruipt zij achter het stuur, terwijl hij mokkend omloopt en naar het andere portier shockt.
De apotheose die zich dan ontrolt op het tijdelijke podium voor de ingang van het restaurant is hilarisch te noemen. Het doet me denken aan vroeger. Je kent dat wel: toen je je voor de eerste keer achter het stuur begaf van een eend, was je je nog niet bewust van de overmatige gevoeligheid van het gaspedaal die vooral bij de eerste en tweede lichting eenden groot was. Meteen behoorlijk gas geven en de koppeling niet te langzaam los laten was het devies, anders begon het ding op en neer te schudden als een gek, normaal optrekken kon je vergeten als je je daar niet aan hield.
En jawel hoor: De beide oudjes worden hevig door elkaar geschud en dat de arme eend kraakt in zijn voegen is tot binnen te horen. Als een bokkende geit, hevig schokkend, vervaarlijk deinend als een iel bootje op metershoge golven, doet de eend zijn naam eer aan en hobbelt – nee springt - de duistere nacht tegemoet.
De pittigheid en koppigheid van het vrouwtje hebben de talloze wijze lessen op dit gebied altijd in de weg gestaan en een automaatauto kopen zou haar ego te na zijn gekomen. Zij bokt er nog liever op los.
Groet Theo

mansvelste
Regelmatige poster
Regelmatige poster
Berichten: 184
Lid geworden op: zo 8 sep, 2019 20:25

Re: Bertone

Bericht door mansvelste » ma 23 sep, 2019 00:29

Vandaag een eend in Rome tegen gekomen, vlakbij Villa Giulia, de Duitse eigenaar zat goedgemutsts heerlijk onderuit gezakt te “picniksen” met z’n Italiaanse vriendin . Het ding zag er goed uit op de met touwen dicht gebonden motorkap na. Die was er behoorlijk ernstig aan toe. Opengevlogen tijdens een rukwind, de Duitser vertelde dat ze beiden om het hardst elkaar hebben aangeschreeuwd toen het gebeurde, zij was er nog hees van.
Het is vroeger niet alleen mij maar menige eendrijder overkomen. Je herkende de ervaringsdeskundigen binnen dat rampgebied meestal aan de rubber dichthouders op de bumper en de omhoog gebogen klemmen zijdelings aan de onderkant van de motorkap. Je wist dan: “oh jij ook al, ben ik toch niet de enige sufferd.” Die hulpmiddelen waren toentertijd te koop bij elke eendenspecialist op de attributenafdeling : “als het kalf verdronken is…”
Groet
Theo

Gebruikersavatar
RobertF
Veelvuldig poster
Veelvuldig poster
Berichten: 559
Lid geworden op: ma 30 jan, 2006 17:20
Locatie: Z-Limburg
Contacteer:

Re: Bertone

Bericht door RobertF » ma 23 sep, 2019 10:49

Hi Theo, je weet het weer op een heel beeldende wijze te verwoorden, ik zie het voor mij. viva Italia, viva 2CV :wink:
2CV6 Club 1989 na 1,5 jaar afgerond en RDW goedgekeurd, zie viewtopic.php?f=34&t=15814

mansvelste
Regelmatige poster
Regelmatige poster
Berichten: 184
Lid geworden op: zo 8 sep, 2019 20:25

Re: Bertone

Bericht door mansvelste » ma 23 sep, 2019 17:30

Rumoerige eend
Zowel zij als ik, we reden allebei eend en waren jong en verliefd.
“Ik zag je voorbij rijden”, vanmorgen. Ze keek veel betekenend “ en gisteren ook al. Wilde je me controleren? ” Ik reed in een vrij opvallende eend, dus ontkennen had geen zin. “Ben jij niet ook al eens bij mij voorbij gekomen, ik dacht het toch wel.” “Ik zou dat nooit doen,”ze keek wederom veel betekenend, er lag een standje verborgen in de toon waarop het eruit kwam.
Wacht maar, dacht ik, ik krijg jou. Op een donkere avond toen de maan even iets anders te doen had dan schijnen ben ik naar haar eend geslopen en heb er iets mee gedaan wat eigenlijk niet kan. Moreel gezien, bedoel ik, zoiets doe je niet. Maar wat doe je als je verliefd bent? Verliefdheid is als een drug als je erdoor gegrepen wordt wil je de roes waarin je verkeert zolang mogelijk in stand houden. Die roes bedwelmt je dusdanig dat je onbedachtzame dingen doet. Soms krijg je je moraal op zo’n momenten moreel niet in het gareel.
Op een avond hoorde ik een vreemd geluid, er kwam zo te horen een auto voorbij met een afwijking die onregelmatige geluiden veroorzaakte: tekketekketakketektak… er klepperde en klapperde wat aan dat ding dat zeer irritant was. Ik snelde naar het raam en ja hoor, daar ging ze in haar eend.
Diezelfde nacht ben ik stiekem het wieldeksel gaan los makrn van een achterwiel van haar auto en heb de kiezelsteentjes maar weer eruit gehaald.
Groet
Theo
Laatst gewijzigd door mansvelste op ma 3 feb, 2020 20:22, 1 keer totaal gewijzigd.

mansvelste
Regelmatige poster
Regelmatige poster
Berichten: 184
Lid geworden op: zo 8 sep, 2019 20:25

Re: Bertone

Bericht door mansvelste » ma 23 sep, 2019 17:33

zo, voorlopig even geen tijd meer, met vrienden op pad

groet

Theo

mansvelste
Regelmatige poster
Regelmatige poster
Berichten: 184
Lid geworden op: zo 8 sep, 2019 20:25

Re: Bertone

Bericht door mansvelste » vr 27 sep, 2019 00:27

Vliegende eend
Ik kocht een eend in Eindhoven en reed hem op de autoambulance. Toen ik de auto wilde vast sjorren, knoopte een geïnteresseerde voorbijganger zo’n geanimeerd gesprek met me aan, dat het vast sjorren erbij in schoot. Ik werd door hem afgeleid, de klojo.
Na verloop van tijd aanvaardde ik de terugweg en toen ik thuis de eend van de aanhanger wilde halen, was hij verdwenen. De aanhanger was leeg, de eend in geen velden of wegen te bekennen. Daar stond ik dan, verdwaasd naar het span: auto met lege aanhanger te kijken. De eend was toch echt weg, foetsjie, ik kon kijken wat ik wilde.
Ik probeerde me te herinneren wat ik had gedaan, had ik hem op de handrem gezet en in de een? Waarschijnlijk niet, nee heel zeker niet, want ik sjorde een auto eerst altijd vast en dan pas op de handrem ermee en in de eerste versnelling. Ohjee!! De moed zakte me steeds verder in de schoenen naarmate ik in mijn geheugen probeerde te graven.
Koortsachtig ben ik gaan zoeken langs dezelfde route of ik hem ergens zou tegenkomen, helemaal in de prak waarschijnlijk, ergens tegen een gevel - of misschien wel een huis binnen gereden. Misschien waren er gewonden gevallen of zelfs…. Ik moest er niet aan denken, maar deed niet anders, de hele weg terug. Ik kon het ook niet vragen aan mensen, hoe zou ik dat trouwens moeten doen? “Hebt u soms een gele eend voorbij zien komen…, zonder chauffeur?”
Toen ik de vermiste dierbare eindelijk terug vond, stond hij vroom en netjes geparkeerd voor de kerk bovenop een ligusterhaag die over een lengte van zo’n 10 meter was omgeduwd. De pastoor sloeg een kruis toen ik hem de toedracht vertelde, alsof hij me vergiffenis schonk voor mijn zonden, maar was onverbiddelijk. De penitentie was niet mis, de haag moest netjes terug in het gelid. Ik had liever tien Onzevaders en tien Weesgegroetjes opgelegd gekregen, zoals me dat vroeger vaak overkwam.
Groet
Theo

mansvelste
Regelmatige poster
Regelmatige poster
Berichten: 184
Lid geworden op: zo 8 sep, 2019 20:25

Re: Bertone

Bericht door mansvelste » za 28 sep, 2019 09:31

Hoe kun je nou onderweg niet in de gaten hebben dat je aanhanger ineens leeg is, was de vraag van menigeen
( Dit verhaal al eerder gepubliceerd maar dan niet ingekort)
De autoambulance hing altijd achter een gesloten HY bus, via de buitenspiegels zag je alleen de 2 lampjes die de breedte aangaven van de aanhanger. Toch blijft het de stomste zet die ik ooit tijdens het ophalen van auto's heb gedaan en ik heb al ik weet niet hoeveel tractions opgehaald uit Frankrijk. Blijkbaar was ik 'n slechte eendenhoeder.

groet Theo.

Gebruikersavatar
RobertF
Veelvuldig poster
Veelvuldig poster
Berichten: 559
Lid geworden op: ma 30 jan, 2006 17:20
Locatie: Z-Limburg
Contacteer:

Re: Bertone

Bericht door RobertF » za 28 sep, 2019 10:37

Over tractions en stommiteiten gesproken,
Weet je nog dat je een werknemer had die met een Opel manta een traction 15 op de aanhanger weg moest brengen en een beetje te hard door het Limburgse heuvelland zoefde, waar je meestal de heuvel harder af gaat dan er op. Hij begon te slingeren steeds heftiger, de anhanger met traction was namelijk vele malen zwaarder dan het trekkende voertuig en dus totdat........ klabang!!...... de auto schaarde en de aanhanger met traction en al lag op zijn kant. De auto werd naar jouw privé adres gebracht en in het weekend in overuren uitgedeukt en gespoten en de klant heeft er nooit iets van geweten. Ik mag het nu wel vertellen want het is verjaard (1973) :wink:
2CV6 Club 1989 na 1,5 jaar afgerond en RDW goedgekeurd, zie viewtopic.php?f=34&t=15814

Plaats reactie