Bertone

Voor gesprekken over andere auto's, het weer, nieuws of weer wat anders.
De grote verzamelbak van het forum.
mansvelste
Regelmatige poster
Regelmatige poster
Berichten: 184
Lid geworden op: zo 8 sep, 2019 20:25

Re: Bertone

Bericht door mansvelste » za 28 sep, 2019 22:47

wat een stress ja, de klant kreeg de auto mooier terug dan dat hij hem had gebracht. Twee nieuwe deuren gemonteerd, de vorige waren roestig, nieuwe klinken, nieuwe sierlijsten. Hij kende zijn auto niet meer terug.
"Kijk hoe mooi ze hem gepoetst hebben," was zijn enthousiaste reactie.
Een 6 cilinder familiale was het. Inmiddels is hij op de hoogte van wat er toen gebeurd is. Hij heeft die auto nog steeds, ik zie hem geregeld.

groet
Theo

mansvelste
Regelmatige poster
Regelmatige poster
Berichten: 184
Lid geworden op: zo 8 sep, 2019 20:25

Re: Bertone

Bericht door mansvelste » zo 29 sep, 2019 11:12

Topolino (muisje)
Sabato 28 -09 – 2019 Topolino Autoclub Italia a Orvieto.
Keurig in slagorde opgesteld, nietig en klein zichzelf in betekenis wegcijferend voor de beroemde, glanzende, gouden gevel van de gigantische dom met de in marmer uitgehouwen en gebeeldhouwde taferelen van hemel, aarde, vagevuur en hel
Onder elk auto’tje, precies waar de motor en bak zich bevinden, ligt een soort dienblad om eventuele oliedruppels op te vangen alvorens ze de eeuwenoude plavuizen van de Piazza del Duomo voor eeuwig zouden kunnen bevlekken. Want het kerkbestuur wil best meewerken aan de ontvangst van de jubilerende club op het beroemde plein, mits het dan wel een ‘onbevlekte ontvangenis` wordt.
Hoe groot kan de trots zijn bij het bezit van zoiets kleins en koddigs ! Je kunt ze er zo uithalen, de eigenaren van het spul. Je ziet het aan hoe ze zich gedragen en hoe ze kijken. Ze zijn verliefd op hun ronkende muisje en komen zowat klaar als de kleine rakker iets meer aandacht krijgt van de toeristen, dan zijn broertje of zusje ernaast. De bevrediging voor al het werk dat in de kleine vierwieler is gestoken overstijgt elk aards genot en grenst aan het hemelse. De piazza is één groot orgasme. Het voorspel was de moeite waard, er is lang naartoe geleefd, daarvoor is men van verre gekomen, ronkend en rokend, zwetend en afziend.
De meest opvallende eigenaar van een van de muisjes is een jonge vrouw, haar magistrale voorgevel kan wedijveren met die van de dom en trekt zeker zoveel aandacht. De gebeeldhouwde taferelen met de in veel vlees en zonverbrande huid uitgehouwen rondingen hebben evenals de gevel van de dom iets hemels. Laat ik er maar niet te opvallend naar kijken anders brengen de reacties van mijn vrouw me nog van de hemel via het vagevuur in de hel.
Groet
Theo

mansvelste
Regelmatige poster
Regelmatige poster
Berichten: 184
Lid geworden op: zo 8 sep, 2019 20:25

Re: Bertone

Bericht door mansvelste » di 1 okt, 2019 11:50

Waarom trekt een Topolino meer bekijks dan menige andere klassieker?
Over het algemeen zijn vrouwen bang voor muizen en beginnen te gillen vol angst en afschuw, als er eentje ijverig rondneuzend op zijn kleine pootjes hun pad kruist, als ze daarentegen een Topolino tegenkomen – wat toch ook een muis vertegenwoordigt, evenwel op ijverige kleine wieltjes – beginnen ze ook te gillen, maar dan van verrukking. De aandoenlijke aantrekkingskracht van het schattige ding kunnen ze niet weerstaan.
In Bagnoregio, een van de mooiste stadjes van Italië - wat zeg ik: van de wereld – stonden onlangs een aantal klassiekers opgesteld voor ’n kerk voor ’n begrafenis van een klassiekerverzamelaar. Er stond een tweekleurige Topolino miezerig maar brutaal met z’n linnen dak geopend, opgesteld tussen protserige uiterst kostbare Ferrari’s, Maserati’s en Alfa’s. Het muisje stond geparkeerd tussen ’n Ferrari Daytona en ’n Lamborghini Miura, het guitige brutaaltje, geschatte waarde Euro 15.000, weggekropen tussen het godsgruwelijke kapitaal van meer dan een miljoen. En waar ging de aandacht naar uit? Juist ja…, goed geraden! Er stonden meer dan twintig vrouwen omheen te gebaren en te fotograferen, alsof George Clooney er met blote bast lag te zonnen. Het grootkapitaal kreeg geen enkele aandacht, ze waren er langs aan ‘t schurken en leunden ertegenaan alsof het om brandhout ging. Op deze door prachtige klassiekers opgeluisterde begrafenis blijkt maar weer, het gros van de vrouwen gaat voor de underdog, de kwetsbare, de afhankelijke, de aandoenlijke. Een Topolino in dit geval met gescheurd dak en patina lak heeft veel meer aantrekkingskracht dan een in Armani gehulde patser.
Ik denk dat ik morgen maar weer eens dat gescheurde Hemahemd aandoe en die door rode wijn bevlekte C&A broek, met die veel te korte stropdas gewonnen bij het kienen.
Groet Theo
Zal proberen hier ’n foto te plaatsen van ’n Topolino race-uitvoering (Moretti Carrozzeria Siloro Sport 1937). Misschien dat iemand van jullie er iets vanaf weet? Er was niemand bij in Orvieto.

Gebruikersavatar
RobertF
Veelvuldig poster
Veelvuldig poster
Berichten: 559
Lid geworden op: ma 30 jan, 2006 17:20
Locatie: Z-Limburg
Contacteer:

Re: Bertone

Bericht door RobertF » di 1 okt, 2019 17:08

Als je je bericht opent dan onderaan links op Bijlage klikken en vervolgens daaronder op Bestanden toevoegen dan je foto uitkiezen en oploaden, dat is alles
2CV6 Club 1989 na 1,5 jaar afgerond en RDW goedgekeurd, zie viewtopic.php?f=34&t=15814

mansvelste
Regelmatige poster
Regelmatige poster
Berichten: 184
Lid geworden op: zo 8 sep, 2019 20:25

Re: Bertone

Bericht door mansvelste » wo 2 okt, 2019 18:35

Bedankt Rob,
Kijk, jij weet dat ik daar niet zo goed in ben.

'Wij ken ons` zeggen ze in Zuid Afrika.

mansvelste
Regelmatige poster
Regelmatige poster
Berichten: 184
Lid geworden op: zo 8 sep, 2019 20:25

Re: Bertone

Bericht door mansvelste » za 5 okt, 2019 09:52

De gouden gevel van de Dom van Orvieto (je weet niet wat je ziet, ga er naartoe als je in de buurt bent). Het is een meesterwerk van beeldhouwkunst de hemel, het vagevuur en de hel voorstellende
Je ziet aan het grote aantal geïnteresseerden waar de meeste aandacht naar uitgaat. Het gros van de toeristen staat voor de uitbeelding van de hel, of het nu Italianen zijn, Duitsers, Amerikanen, Japanners of Chinezen, veruit de meeste koppen vergapen zich aan de sensatie van mensenetende monsters op z’n gruwelijkst voorgesteld. Armen en benen afrukkende duivelskoppen voorzien van verscheurende slagtanden , het bloed van hun slachtoffers uit de mondhoeken lopend, gezeten op bergen afgekloven ledematen. Vooral Chinezen staan er met afgrijzen naar te wijzen en slaken opgewonden kreetjes al wijzend op de gruwelijke voorstellingen van uitgestoken ogen die vervolgens met hun eigen spleetogen ervoor op selfies terecht komen en de wereld over worden gestuurd. Gelukkig zijn de uit marmer gehakte voorstellingen tot manshoogte, afgedekt met glazen platen om ze te behoeden voor aanrakingen en de vele selfiestokken, want het is dringen geblazen.
Ook bij de in een grote boog op de eeuwenoude Piazza opgestelde Topolino’s wordt ijverig geselfied. Er lopen enkele gigantische reuzen tussen, Groningers, die we even daarvoor hebben gesproken. Onwerkelijke verschijningen die vooral door de Italianen worden nagegaapt. Laat ze maar uitkijken dat ze de mieren niet vertrappen, want wat zijn ze klein die Chinezen en wat kunnen ze krioelen, ze komen uit alle hoeken en gaten en passen wat hun lengte en postuur aangaat wonderwel bij de kleine autotjes. Ik denk dat er wel zes van die speelgoedpoppetjes ingaan in zo’n topolino, als het zou moeten en niet één Groninger.
Groet Theo

mansvelste
Regelmatige poster
Regelmatige poster
Berichten: 184
Lid geworden op: zo 8 sep, 2019 20:25

Re: Bertone

Bericht door mansvelste » zo 6 okt, 2019 22:30

Reistip
Bijna altijd wanneer je Rome aanvliegt vanuit Nederland, land je op CIA Rome Ciampino Aeroporto. Als je een auto huurt en hem afhaalt 300 meter verderop, klop dan even op je TomTom de Via Appia Antica in en 3 minuten later ben je er al. Het enige dat van dat gedeelte van de Romeinse weg niet meer origineel is, zijn de plavuizen. Op dit gedeelte zijn ze van de Middeleeuwen, voor de originele met de karrensporen moet je een eindje lopen.
Gisteren weer even op de Via Appia Antica geweest, voor de zoveelste keer. Wow, wat een beleving toch weer. Je loopt gewoon met je ordinaire schoeisel bovenop een ongelofelijk verleden, het voelt niet goed alsof je de geschiedenis vertrapt, je zou erboven willen zweven. Eerbiedig afstand willen houden voor wat zich daar zoal heeft afgespeeld! Hier en daar liggen de originele grote natuurlijke plavuizen nog met de karrensporen van het onophoudelijke voortdenderen van de ossenwagens, erin gegraveerd. Je waant je 2000 jaar terug, de grond trilt, je ruikt zweet, hoort de karrenwielen, het geklap van de teugels, het klakken van de zweep, de ritmische donderende tred van de legermanschappen om je heen . Hemeltjelief, waar ben ik!
Groet Theo

mansvelste
Regelmatige poster
Regelmatige poster
Berichten: 184
Lid geworden op: zo 8 sep, 2019 20:25

Re: Bertone

Bericht door mansvelste » ma 7 okt, 2019 23:25

2de reistip
Niet leuk als je Rome hebt bezocht met een huurauto of je eigen auto en weken later valt er een verbaal in je brievenbus uit Italië.
ZonaTrafico Limitato is een ramp, het kan je zelfs gebeuren dat als je 5 keer achter elkaar zo’n zone binnen rijdt, je maar liefst 5 verbalen tegelijk krijgt. Even zo’n duizend Euri aftikken en als het een huurauto is dan zet de verhuurmaatschappij er nog een flink bedrag bovenop, voor de administratiekosten. Menigeen is het al overkomen. En denk nu maar niet: “gewoon niet betalen, die Italianen hebben er geen zin in om uit te zoeken waar de verkeerszondaar precies woont.” Echt wel! Vroeger kon je nog wel eens geluk hebben maar tegenwoordig ontkom je niet aan die boetes, je komt aan ’t betalen.
Tip: rijd de stad in op zondagen, bijna niemand weet dat, zelfs de ANWB heeft het sinds kort van ons moeten vernemen, je kunt dan zelfs het historische centrum binnen rijden. De camera’s worden op zondag uitgeschakeld.
Veel plezier Theo

mansvelste
Regelmatige poster
Regelmatige poster
Berichten: 184
Lid geworden op: zo 8 sep, 2019 20:25

Re: Bertone

Bericht door mansvelste » wo 9 okt, 2019 22:12

De bruut verkrachte eend
Student was ik, een doodarme werkstudent op de Rheinisch Westfälische Technische Hochschule Aachen en had na veel gesjacher en geploeter m’n eerste eend bij elkaar gespaard. Een wasbord eend, oftewel een ribbeleend zoals ze hier ook wel genoemd worden, zo eentje die Rob zo mooi beschreef. De voorruitontwaseming was ’n zeemleer binnen handbereik, de ruitenwissermotor m’n na verloop van tijd soepel getrainde linkerhand, de verwarming een gewatteerde winterjas met bivakmuts. Een ijselijke nachtmerrie met kippenvel was ‘t, maar ik was er toch een potje gelukkig mee!!!.
Het gebeurde op een zwoele nacht in de zomer, ik lag in bed, m’n dierbare nieuwe aanwinst kneep ook een oogje dicht voor de deur, behoedzaam onder een lantaarnpaal gevleid, toen ik wakker schrok van ’n enorme knal en veel gekrakeel. Mijn hart stond stil, het zou toch niet waar zijn dat m’n lief was aangereden…, ik had’m net! Ik sprong uit bed en rende naar het raam en jawel hoor, het eerste wat ik zag was ’n spatbord midden op straat en een eindje verderop iets dat op ’n 2 cv leek, verkreukeld, met ’n dikke vent er bovenop liggend alsof hij ook net onder zeil was gegaan. De vent bewoog, de eend zo te zien nooit meer, voor eeuwig vleugellam.
Ik moet het verhaal dat ik bijna een halve eeuw geleden geschreven heb flink inkorten zie ik.
Het komt erop neer dat de eend was aangereden door Dik Trom die nadat hij flink was doorgezakt hartstikke beschonken op zijn Heinkel scooter naar huis reed en doordat hij beestjes zag – volstrekt andere beestjes dan de eend – mijn 2CV niet zag staan, er frontaal bovenop knalde, hem door de enorme knal ettelijke meters achteruit gooide, zelf in een perfecte boog door de lucht vloog en met Gods-gruwelijk veel geluk netjes op zijn rug landde op het trampolinedak van de eend. Hij mankeerde niets, de eend daarentegen was totaal loss en de scooter ook. Dik Trom was in de 50er jaren de bekendste zwart-wit kinderfilm van Nederland met in de hoofdrol een dik jongetje en die dikzak haalde het in z’n botte harsens om jaren later met ’n slok op, mijn dierbare eend ‘ unverschämt zu vergewaltigen`, zoals mijn toenmalige buurman uit het Schwarzwald in onderbroek, die ook was wakker geschrokken, het plastisch uitdrukte.
Een tijdje later stond er een aanzienlijk bedrag op mijn standaard in geplunderde toestand verkerende studentenbankrekeningetje. In eerste instantie dacht ik dat het ministerie dat de studiebeurzen regelt een vergissing had begaan, maar de verzekering van Dik Trom had genereus uitgehaald, ze vonden me zielig.
Door al dat geld kreeg Ik een visioen van groepen eenden die wijd gebekt snaterden om mijn toewijding en me bergen geld zouden kunnen bezorgen, dus begon ik onverwijld de vleugellamme eend op te knappen en hield nog flink wat geld over toen hij klaar was. Ik kon de in ere herstelde eend een zusje bezorgen en had ineens twee eenden en geld over op mijn plunderaccount. Je zult wel snappen waar ik naartoe wil. Zo rolde ik door een gewelddadig toeval met de toenmalige kinder- filmster Dik Trom, in de eendenbusiness en werd een zorgzame eendenhoeder met een oog voor eenden die weinig vet meer op de ribbenkast hadden, of vleugellam waren, of mankten, of gewoon opgehokt wilden worden. Ik kocht ze op en bracht ze terug in blakende gezondheid waarna ze gretig aftrek vonden.
Groet Theo

Gebruikersavatar
RobertF
Veelvuldig poster
Veelvuldig poster
Berichten: 559
Lid geworden op: ma 30 jan, 2006 17:20
Locatie: Z-Limburg
Contacteer:

Re: Bertone

Bericht door RobertF » do 10 okt, 2019 10:03

Ja en de studie aan de wilgen hing toch?
2CV6 Club 1989 na 1,5 jaar afgerond en RDW goedgekeurd, zie viewtopic.php?f=34&t=15814

mansvelste
Regelmatige poster
Regelmatige poster
Berichten: 184
Lid geworden op: zo 8 sep, 2019 20:25

Re: Bertone

Bericht door mansvelste » vr 11 okt, 2019 23:11

bouwkundestudie opgegeven ja, overgegaan op architectuur, was maar 3 jaar toen en stuk makkelijker.
Veel meer tijd voor het sleutelen
groet

Theo

mansvelste
Regelmatige poster
Regelmatige poster
Berichten: 184
Lid geworden op: zo 8 sep, 2019 20:25

Re: Bertone

Bericht door mansvelste » zo 13 okt, 2019 09:42

De duweend
We hadden een huisje gehuurd midden in het centrum van Aspiran in de Languedoc, pal naast het druk bezochte tandenloze stokbrodenbakkertje dat al op het Godvergeten uur van 4 uur in de ochtend baguettes stond te bakken in zijn meelwitte overal en bakkersmuts, in een werkplaats waar het meel je in wolken tegemoet tochtte als je er binnen stapte. Hij was in de regel eerder uit de veren dan de potige dorpshaan die veilig en met argwaan ten opzichte van de dorpsgenoten, achter dikke tralies en stevig slot werd gekoesterd en bewaakt omdat hij inmiddels tot slachtrijpe proporties was uitgegroeid en er al eens eerder een volgevreten haan, spoorloos was verdwenen. De overijverige, uit de kluiten gewassen macho kraaide met een dubbele echo omdat hij zijn kippenharem bestierde tussen twee met leisteen beslagen gevels van de beide huizen aan de overkant. Het dorp was klaar wakker zodra hij een keel opzette.
De bakker had geen tanden meer omdat hij volgens onze buren al zijn hele bakkersleven gek was op gist waar hij niet vanaf kon blijven en tanden waren naar horen roddelen van de dorpsgenoten, niet bestand tegen het goedje. Hij had een lege holle lach waar hij veel gebruik van maakte en zong steeds hetzelfde valse lied, een weinig melodieus bakkerslied . Zelfs op de meest ongelegen momenten van de dag liet hij zich horen, om 6 uur in de ochtend bijvoorbeeld.. Rond 7 uur diezelfde ochtend, als het ijverige bakkertje en de echoënde haan reeds lang kond hadden gedaan van de ontwakende dag, baste de keiharde, dragende stem van de meloenenverkoper als een oordeel door het ontwakende dorp, in het plaatselijke dialect, om zijn dagelijks verse waren aan te prijzen: ‘ Vente de melang du pays sur la place` meloenen van het platteland te koop op het plein. Elke morgen werden we opgeschrikt door de keiharde, diepe, als een alarm klinkende stem die tot in den treuren, elke vroege ochtend dezelfde met veel decibellen gespeende reclamezin over Aspiran uitstortte in het plaatselijke dialect: ‘Vente de melang du pays sur la place!` Tot in het naburige dorp was hij te horen
Het tandenloze bakkertje had al een evenzo “tandenloze besteleend”, er mankeerde heel wat aan het ding. Rond 8 uur in de ochtend voegde de eend zich afgeladen vol met stokbroden bij de meloenenverkoper op het plein en vanaf dat moment schreeuwden de beide uitbaters om het hardst om hun verser dan verse producten aan de man te brengen, alleen werd de tandenloze schreeuw kansloos overstemd door die van zijn buurman in meloenenzaken.
De eend had zich evenwel niet op eigen kracht naar het dorpsplein begeven, maar was ernaartoe geduwd door de vrouw en de kinderen van de bakker, met pappa aan ‘t stuur. Er was iets met de ontsteking van de besteleend en het ding naar de garage brengen was er al maanden bij ingeschoten, waar moesten al die heerlijke verse stokbroden dan in worden vervoerd.
Op een ochtend toen ik zoals elke morgen vers stokbrood en meloen ging inslaan, nam ik wat gereedschap mee en begon aan de lang geleden stil gevallen motor van de eend te sleutelen. ‘Nee, ik hoefde het niet te proberen,` heette het , ‘de ontsteking hadden ze zelf ook al los gehad.` Ik nam de goed bedoelde ontmoediging voor kennisgeving aan en boog me over de motorruimte. Binnen 10 minuten had ik de bougies, het ontstekingskastje met condensator en de bobine eruit en stak het spul tussen de meloenen en stokbroden in mijn boodschappentas. Thuis aangekomen zag ik al na 2 minuten dat er een breuk zat in het kabeltje van de condensator, even solderen dus en terug naar het plein. Een kwartier later constateerde de met stomheid geslagen baguettebakker verheugd dat de eend van zijn stomheid verlost was, de voormalige patiënt klonk weer als een echte 2 CV en het bakkertje viel luidkeels en verrukt in met zijn tandeloze valse bakkerslied. Moeder de vrouw en de kinderen konden voortaan uitslapen, er hoefde niet meer in alle vroegte te worden geduwd.
De rest van de vakantie hebben we ons misselijk gegeten aan gratis stokbrood en de meloenen kwamen ons de neus uit, voor die sappige dikkerds mocht ik ook niets meer betalen.
Groet Theo

mansvelste
Regelmatige poster
Regelmatige poster
Berichten: 184
Lid geworden op: zo 8 sep, 2019 20:25

Re: Bertone

Bericht door mansvelste » di 15 okt, 2019 07:53

Met eend en kinderen naar het amusantste circus ooit gezien.

Een klein schattig circus had zijn oude, van kleur verschoten tent opgeslagen in TourTour.
Een circusje van niks, je waande je in een film van Fellini met bij uitzondering een keer de Provence als decor. De circusexploitant was tegelijkertijd kaartjesverkoper, ceremoniemeester, acrobaat, clown, messenwerper, koorddanser en leeuwentemmer.
Voor elke nieuwe act deed hij zich voor als een andere artiest en hulde zich razendsnel in een steeds weer andere vermomming in de veronderstelling dat het publiek dat niet door had, maar de pruiken en aangeplakte snorren waren zo onnatuurlijk dat het leek alsof hij het erom deed, alsof hij ontmaskerd wilde worden.
Als dompteur streefde hij er hartstochtelijk naar dat het publiek een hoge pet van hem op had en met kippenvel zat te vrezen voor zijn leven. Dat hij in werkelijkheid weinig te vrezen had van het lijdend voorwerp van zijn temvoorstelling, probeerde hij te verbloemen door zijn met grote littekens getekende bovenlijf te ontbloten voor de show.
Het moet hem elke keer weer veel moeite hebben gekost om die zogenaamde verwondingen met viltstift en verf levensecht aan te brengen, want het waren er veel en ze zagen er gruwelijk uit.
Er was slechts één leeuw bleek later en die had zijn beste tijd gehad.
Dompteur en leeuw hadden dezelfde kleur haren, een soort veel te donker blond dat ik nog nooit bij een leeuw had gezien, het was duidelijk dat die kleur uit hetzelfde potje kwam als die van zijn baasje, het verven van de manen van de leeuw werd net als het verven van zijn eigen haar blijkbaar belangrijk gevonden door de dompteur, grijs roept immers ‘n associatie op met oud en een overrijpe, door ouderdom grijs geworden leeuw, geeft minder de noodzaak weer dat hij dringend getemd dient te worden dan een jonge, van adrenaline overlopende, wild om zich heen klauwende menseneter.
Een uitgebluste grijsaard, ook al is het een mannetjesleeuw, trekt geen toeschouwers die in de regel vooral komen opdagen als er sensatie te verwachten is. En die was ver te zoeken, de leeuw deed braaf wat er van hem verwacht werd, geen geverfd haar op zijn hoofd dat eraan dacht om dwars te gaan liggen, wil zwijgen om mensen te gaan verscheuren, daar had hij trouwens de tanden niet meer voor.
De dierentemmer had het dompteurzweepje net zo goed thuis kunnen laten, het klikte tussen de twee.
Het camoufleren van de leeftijd van de leeuw was zo onvakkundig gedaan dat hij nog ouder leek dan hij al was, ze hadden het beest beter grijs kunnen laten. Bovendien verdacht ik de leeuw er al meteen van dat hij absoluut niet gevaarlijk was, de brul- en gromgeluiden werden zo te horen afgespeeld via ’n ergens in de coulissen verdekt opgesteld bandrecordertje en luidsprekers, want het opentrekken van zijn bek en de toch wel indrukwekkende, verscheurende geluiden uit de stiekeme geluidsinstallatie, liepen bepaald niet synchroon, waardoor hij door de mand viel en steeds als hij zogenaamd vervaarlijk zijn onechte tanden liet zien, kreeg hij niet een bloederige kluif zoals het een leeuw betaamt, maar een worst toegeworpen.
Een kluif konden zijn tanden niet meer aan. Er was niet eens een hek tussen de toeschouwers en de leeuw, zo gevaarlijk was hij. En als hij naar het publiek keek, had hij een aandoenlijke blik in de ogen zo van: “waar zal ik n’s beginnen met kopjes geven?’
Het was ons al eerder opgevallen toen we om de circustent en de aftandse circusattributen waren heen gewandeld dat er geen hokken waren voor eventuele wilde dieren. Ik vroeg me dus terecht af waar de leeuw veilig werd opgeborgen nadat hij zijn levensbedreigende kunstjes had opgevoerd in het armzalige circustentje, waar de toeschouwerbankjes wel wat erg dicht op de piste en de zwaaiende staart van het beest, stonden.
De aangeboren nuchterheid van mijn vrouw gebood haar op te merken: “ik denk dat hij na gedane plicht gewoon gezellig op de bank ligt, in de woonwagen van de circusexploitant.”

groet

theo
Laatst gewijzigd door mansvelste op za 18 jan, 2020 09:15, 1 keer totaal gewijzigd.

mansvelste
Regelmatige poster
Regelmatige poster
Berichten: 184
Lid geworden op: zo 8 sep, 2019 20:25

Re: Bertone

Bericht door mansvelste » di 15 okt, 2019 22:31

morgen terug naar Nederland, jammer

mansvelste
Regelmatige poster
Regelmatige poster
Berichten: 184
Lid geworden op: zo 8 sep, 2019 20:25

Re: Bertone

Bericht door mansvelste » wo 16 okt, 2019 22:59

We worden gediscrimineerd in Nederland. En we pikken het alsof we het verdiend hebben, alsof het de straf is voor iets wat we hebben gedaan in het verleden, een soort erfzonde.
We willen het niet waar hebben, dus rijden we graag in auto’s rond die thuis horen in landen waar die vorm van discriminatie niet voor komt, zoals Frankrijk, Italië, Spanje. En dan heb ik het over auto’s zoals de 2 CV, waarvan je het dak kunt oprollen.
‘Wie discrimineert ons dan,’ zul je vragen. Die discriminatie wordt in pijnlijke mate uitgeoefend door het weer. Ik vertrok rond 12 uur vanochtend van vliegveld Ciampino, voor het laatst genietend van ’n stralende zon die ons de laatste 5 weken niet in de steek liet en landde rond 14.00 uur op vliegveld Eindhoven, in miezerig rotweer. Onderweg van Montefiascone naar Rome kwam ik 3 eenden tegen waarvan er 2 met het dak open reden. Eentje van die gelukkige bezitters Gianluca, ken ik persoonlijk. Van Eindhoven naar huis – ongeveer dezelfde afstand als van Montefiascone naar Rome – kwam ik geen enkele eend tegen. Die staan op stal in Nederland, tot het komende voorjaar denk ik. Bah!
Gianluca vertelde dat hij zich nauwelijks kan herinneren wanneer het dak van zijn eend voor het laatst dicht was. Ik wil verhuizen
Groet theo

Plaats reactie