Bertone

[VincentK]

Tja, er zijn daar maar 2 smaakjes te kiezen en natuurlijk ontelbaar veel belangen te behartigen.

Ik vergelijk het altijd met een restaurant uitkiezen met een grote groep vrienden. Iedereen wil iets anders, dus er wordt iets gekozen waar iedereen even ontevreden over is en niemand vind het lekker. Maarja, eerst maar eens zien wat de huidige kandidaat er van bakt.

[Thijs]

Ja maar het is toch prachtig dat in zo'n groot land bijna de helft van alle stemmers kiest voor een clown als president?

Dat kan alleen in Amerika...

[mansvelste]

Inderdaad Thijs, we gaan die clown nog missen. Amusement hoeft niet altijd van hoogstaande kwaliteit te zijn, platvloers kan het ook boeien. En dat gaan we vanaf midden januari missen. Van Biden hoeven we weinig te verwachten, een goede opvoeding gaat meestal samen met saaiheid.

Die opnamen waarbij Trump de over-beschaafde (little) Queen(y) van Engeland ontmoette en haar met zijn lompe lijf bijna onder de voet liep, vergeet ik nooit meer. Hilarisch hoe hij bleef draaien om haar te zoeken, terwijl ze naast hem liep en hem struikelend trachtte te ontwijken. Hij keek gewoon over haar heen.

Groet

Theo

[mansvelste]

Heeft er nog iemand een 2 cv in de aanbieding met gepantserde ramen? Ik lees net dat Trump een miljard schuld heeft.

groet

Theo

[RobertF]

Ik heb er wel een mening over maar het lijkt mij niet verstandig die hier te posten.
Over twee zaken moet je niet discussiëren, dat hebben ze mij geleerd, en dat is politiek en geloof, omdat je daar nooit uitkomt.
Misschien wel interessant om eens te vragen hoe hier gedacht wordt over het de mobiliteitsmaatregelen van onze regering,, is subsidiëring van de elektrische auto wel juist, en wat te denken van de BPM verhoging voor kleine auto's
Mevrouw Hlasema bestelde om het milieu te sparen 6 Audi Etron, kosten 84.000 euro 450 Pk, en die wegen 2500 Kg daardoor verbruiken ze tussen de 40 en 50 Kw.
Omdat we nog geen totale groene stroom hebben en er op het stadhuis in Amsterdam geen zonnepanelen liggen voor 6 etron, vindt er uitstoot van CO2 in de centrale plaats en die is meer dan de benzine auto van mijn vrouw.

[Data58]

Zonder woorden

[mansvelste]

Bij ‘s werelds meest vervuilende auto’s neemt de oude serie W 123 van Mercedes een prominente plaats in. En raad eens wie zo’n roethoester lange tijd in bezit had?
Juist….! Maar tijdens de verkiezingscampagne heeft ze er geen meter in gereden. Een milieuvriendelijke Toyota Prius past tijdens zo'n campagne voor jezelf beter in het straatje, geplaveid met hypocrisie.

Maar zoals Rob al aangaf, ik kan er beter maar geen Hals(ema)zaak van maken.

Groet

Theo

[RobertF]

De besparing van 1 ton CO2 bij het verkeer( als die al bespaart wordt) kost aan subsidie 1700 euro. De industrie koopt 1 ton CO2 af voor rond de 25 euro.
De auto van mijn vrouw stoot 110 gram CO2/km uit dus voor 25 euro zou ik ongeveer 9000 Km kunnen rijden, dan koop ik het wel af. Trouwens ik had ook al 6 bomen geplant., fruitbomen dan snijdt het mes aan twee kanten,

[Thijs]

Zou dat afkopen het milieu ook helpen?

[AZL57]

Mijn 57er gebruikt ongeveer 20 liter per maand...

[mansvelste]

Wat het planten van bomen betreft waarover Rob het heeft, het doet me denken aan wat er in ons dorp gebeurde.

In onze buurt worden elk jaar ontelbaar veel bomen geplant door onbekenden en na verloop van tijd ook weer uit de grond gerukt. Ze kunnen niet blijven staan, omdat ze op willekeurige plekken terecht komen waar ze in de weg staan.
Enkele huizen verder woont een natuurliefhebber die nogal wat bospercelen heeft geërfd. Hij weet zich geen raad met de grote hoeveelheid noten, die hij elk jaar oogst en plaatst steeds een tafeltje bij de poort van zijn huis waarop netjes gesorteerde porties noten te koop worden uitgestald. Het geld gelieve men in een pot te doen.
De laatste tijd klaagde hij steen en been over de teruglopende moraliteit van zijn dorpsgenoten. De noten waren steeds weer verdwenen en de geldpot bleef als enig voorwerp leeg op de tafel achter.
De notenman richtte zijn bewakingscamera op het tafeltje en kwam er op die manier al snel achter wie de gierige, inhalige dief was.
In onze buurt woont al jaren een brutale, oude, dikke eekhoorn met obesitas en geheugenverlies, herkenbaar aan zijn te korte staart. Het is een allemans vriendje die behoorlijk wordt verwend – vooral door kinderen - en een ongehoorde appetijt heeft. Van een groot aantal noten vergat hij door zijn vergevorderde leeftijd steeds vaker waar hij ze begraven had om als wintervoorraad te fungeren, waardoor er op de vreemdste plekken bomen ontsproten.

Zo zie je maar weer, dieren geven ons het beste voorbeeld als het om het milieu gaat.

Groet

Theo
.

[mansvelste]

Trump heeft al ruzie met zijn nieuwe buurman in Florida.

Blijft er toch nog wat te genieten als de clown definitief zijn fopneus moet afzetten, midden januari.

groet

theo

[mansvelste]

“Wa kos die ketel jochie, hè je `t chroom d’r vanaf geknabbeld? De olie zeikt d’r onderuit , loopt’ie op kole, hij rookt as de Karel Doorman.

“Achthonderd gulden meneer.”

“Wat…? ? Acht meier, tachtig joetjes, zowat een rooie rug, Is’ie van goud dan of hè jij ’n gouwe pikkie, jij durf menneke, schandalig !

“Ik zou het niet in mijn hoofd halen meneer om teveel te vragen aan een kenner zoals U.”

“In je hoofd halen… hoofd ? A’k jou kop had, zou’k um subiet afsnije !”

( Wie weet waar met behulp van dit hoogstaand taalgebruik in auto’s werd gehandeld?)

groet

Theo

[mansvelste]

Niemand die het weet.

Automarkt Utrecht.

Met geen pen te beschrijven wat daar zoal gebeurde.

Ik heb het toch geprobeerd, zie ik, waarover een dezer dagen meer (nog even bewerken, ben slechts aantekeningen tegen gekomen)

groet

Theo

[mansvelste]

De automarkt van Utrecht - een begrip in europa sinds 1970 – op het enorme veemarktcomplex aan de rand van de stad, trok elke dinsdag een bonte stoet aan zowel respectabele als louche autohandelaren uit Nederland, haar buurlanden en kopers uit oost Europa en Afrika.
De meeste dagen van de week werd er in vee gehandeld, maar op dinsdag, vanaf het krieken van de dag tot zeven uur in de ochtend werd er gehandeld in alle soorten chevaux (meervoud). En dan bedoel ik geen deux chevaux maar wezens van vlees en bloed, paarden en pony’s van vurig en fier tot gammel en kreupel. Tussen zeven en acht uur druppelden dan de autohandelaren binnen om tot tegen de avond te handelen in auto’s van eveneens vurig en fier tot gammel en kreupel.
De talrijke paardenwagens maakten tegen die tijd plaats voor autoambulances en voor op autotransport ingerichte vrachtwagens. De paardenhandelaren die bleven hangen herkende je aan de klakkende, houten, klompen.
Ze beheersten de kunst om met dat lompe, brede, schoeisel overal in te gaan proefrijden. Zelfs een Austin mini, waarvan de pedalen dicht op elkaar staan, werd met diezelfde houten sloffen op zijn staart getrapt.
Met handjeklap werd enkele uren later de opbrengst van bijvoorbeeld een dekhengst omgezet in blik, waarbij de weer dáárop volgende koper niet raar moest opkijken dat hij of zij na aankoop van het voertuig nog lange tijd rondreed in een naar paardenvijgen ruikende auto.

Vaker dan nodig was ben ik vroeger naar Utrecht gereden om de fantastische, soms hilarische sfeer van de paardenhandel te proeven. Niets was leuker dan mee te maken hoe een handelaar op zijn klompen naast een zogenaamde fiere, aangelijnde hengst rende, ja echt op zijn klompen, om te bewijzen dat de eventuele koper een vurig beest kocht.
Dat die vurigheid op dat moment dan hoogstwaarschijnlijk afkomstig was van iets dat even tevoren in de kont van het paard was gestopt – peper of zo - werd schouderophalend geacht dan maar als bedrijfsrisico te worden geaccepteerd. Een paardenhandelaar zag daar geen kwaad in en vergeleek het met het oppoetsen door een autohandelaar van zijn koopwaar. Het was in zijn ogen niet eens te vergelijken met het terugdraaien van kilometertellers, dat ging toch echt wel een klomp te ver.

De plek waar de contanten met pakken tegelijk over de spreekwoordelijke toonbank vlogen, dankte zijn bedenkelijke reputatie aan de onwaarschijnlijke gebeurtenissen die er zich in de loop van de jaren hadden afgespeeld.
In die tijd was het een podium zo rijk aan sappig amusement dat ook niet-handelaren het als een uitstapje beschouwden om er een keertje de sfeer te komen proeven. Ze realiseerden zich blijkbaar niet dat het alleen al aanwezig zijn op het uitgestrekte emplacement, bij tijd en wijle aan gevaar onderhevig kon zijn.

In het verleden waren eenden niet zo geliefd als in de tegenwoordige tijd waarin het autootje is gepromoveerd tot een nostalgisch, relatief kostbaar object en menige dealer van een ander merk dan citroen, die een 2 CV had ingeruild en er geen markt in zag, wist mij te vinden. Bijna iedere Mercedes- of BMW dealer uit het noorden, wist dat in Maastricht iemand zat die wel raad wist met zo’n in hun ogen blikken hobbelkist en namen de vierwieler al een eindje mee naar het zuiden, naar Utrecht dus, waar ik me dankbaar erover ontfermde.
Heel wat lelijke eenden heb ik er vandaan gehaald, waarbij het me voor de eerste keer overkwam dat ik moest duiken voor rondvliegende kogels, toen een opgewonden standje erachter kwam dat hij door een Pool was betaald met vals geld. Hij haalde het in zijn afgestompte hersens om te midden van een grote menigte voor eigen rechter te gaan spelen en op de vluchtende schooier te schieten.
De tweede keer dat het me overkwam dat ik inderhaast moest duiken voor mijn leven, ging het om een zwaar opgelichte handelaar die zich buiten zinnen van woede realiseerde, dat alleen kogels een als een hinde, op gymschoenen vluchtende balletje-balletje speler, konden achterhalen. Dat er toen geen doden zijn gevallen is een wonder.

Sjacheraars, autodieven, boeven en balletje-balletje spelers, maar ook oprechte handelaren wisten blindelings de weg te vinden naar de automarkt waar nu woningen staan. Niet alleen auto’s met veel kilometers, ook jonge occasions en zelfs gloednieuwe stonden er zij aan zij met schadeauto’s en andere projecten, zich te verdringen voor de aandacht van potentiële kopers van velerlei pluimage.
Je kon er de gehele dag eten in een restaurant, allerlei spullen kopen van levensmiddelen tot elastiekjes bij een balie in de grote hal. En dan zal het je verbazen dat de elastiekjes de meeste aftrek vonden. Maar de reden lag voor de hand: pakken bankbiljetten bundelen, waar doe je dat beter mee dan met elastiekjes.

Er was een politiebureautje en een postkantoortje om kentekens over te schrijven. Op het politiebureau kon je even gaan informeren of een kenteken gesignaleerd stond als gestolen, al was dat natuurlijk niet het enige waarom ze dachten op het terrein aanwezig te moeten zijn.
In de afkomst van eventueel rondvliegende kogels, alsmede de afzender van de projectielen om een voorbeeld te noemen waren de dienders ook wel geïnteresseerd.
Alleen waren de goochemerds die niet met goede bedoelingen naar de markt kwamen de agenten vaak een stapje voor.
Mij is het een keertje overkomen dat ik een mooie, schadevrije citroen CX kon kopen voor zo weinig geld dat ik alvorens akkoord te gaan, de voorwaarde stelde dat het kenteken even werd nagetrokken op het politiebureautje. Dat was geen enkel probleem.
De auto bleek niet gestolen te zijn, dus werd de koop afgewikkeld. Later, toen ik de auto weer had verkocht en de nieuwe eigenaar er al een tijdje in rondreed, werd deze van de weg geplukt. Je raadt het al, toch gestolen.
De goochemerd die de auto aan mij verkocht en hem zogenaamd tegoedhertrouw van de eerste eigenaar had gekocht omdat die geld nodig had, had de CX helemaal niet gekocht, maar had het op een schimmig akkoordje gegooid met die eigenaar.
De afspraak tussen beide smiechten was, zodra de auto verkocht was door goochemerd nummer twee - met vals paspoort - zou deze een telefoontje plegen met goochemerd nummer een en even melden dat de auto verkocht was, waarna goochemerd nummer een – de oorspronkelijke eerste eigenaar dus - naar het politiebureau zou stappen om aangifte te doen van diefstal van zijn auto.
Het allermeest goocheme aan dit verhaal is, dat de auto door deze criminele machinatie het dubbele opbracht van een reglementaire verkoop. Ik betaalde ervoor en de verzekering betaalde nog een keer.
Gelukkig had ik de naam genoteerd van de agent die de lijst van gestolen voertuigen had gefrequenteerd, anders was ik de pineut geweest. Het heette dat ik de auto tegoedhertrouw had gekocht op een officiële plek, die was ingericht voor het verhandelen van auto’s.

In de grote toiletruimte van het complex konden zowel joden als moslims de door hun godsdienst voorgeschreven voetwassing doen, speciaal daarvoor was op voethoogte een betonnen wasbak gemonteerd.
De vloer rondom die voetenwasbak was soms zo nat gespetterd dat menigeen vloekend op zijn snufferd ging die snel even zijn blaas kwam legen. Je liep dan het gevaar dat je kleren de gehele dag een zweetvoetenlucht bij zich droegen .

Aan de achterkant van het gebouw lag een enorm parkeerterrein waar je kon gaan proefrijden met een auto die je op het oog had tussen de reeds verkochte en voor transport geparkeerde auto’s en op kleedjes knielende moslims, allemaal het gezicht dezelfde kant op gericht.
Waar Mekka lag was overduidelijk. Gebeden prevelende figuren, met de knieën op een matje zittend, getuigden ervan. De aan Mohamed toegeweide stad lag ontegenzeggelijk in het verlengde van de lijn tussen het postkantoortje en het politiepostje.
Ze moesten allemaal met hetzelfde ingebouwde kompas geboren zijn als dat van een postduif, die in een soort kazuifel gehulde figuren, nooit zag ik ‘n knielende en knikkende figuur een andere kant op buigen.

Een luidruchtige Amsterdammer met gouden kettingen omhangen, een handelaar die ogenschijnlijk zijn geld niet alleen met auto’s verdiende, schepte er een duivels genoegen in om vaker op de plek waar alleen maar mannen kwamen, te komen pronken met zijn nieuwste aanwinst, een hooggehakte langbenige tot achter de oren opgemaakte blonde stoot.
Alle raampjes waren open van de opzichtige bolide als hij het terrein opreed, met een vervaarlijk grommende met de tanden blikkerende pitbull op de achterbank gezeten, naast een aanlokkelijk koffertje dat onbereikbare hunkering uitstraalde en kwijlende hebberigheid veroorzaakte op de tronies van het zootje ongeregeld dat zich rondom de pooierbak verzamelde.

Wordt vervolgd

Groet

Theo