oude herinneringen aan de eend

[Hanzzl69]

Mooi he, oude herinneringen in een al oud aan het worden topic uit augustus 2003.
Kijk, daarom geniet ik zo van dit forum!

[Maaikie]

Hier eigenlijk een bijna identiek verhaal...

Mijn vader was arme musicus (nog steeds, is dus niets aan veranderd) en hij kreeg van mijn opa geld om een auto te kopen en kocht eind jaren 60 zijn eerste eend...drie eenden later werd ik geboren en reden we rond in een beige eend (in mijn beleving), een tijdje een rode eend gehad, en uiteindleijk een blauwe eend...toen hij op de snelweg hard moest remmen en op het asfalt zat dacht hij misschien dat hij maar eens iets anders moest kopen...

en toen kwam de groene dyane...geweldige auto tot we in 1979 een geweldig auto ongeluk kregen. Mijn broertje zat in een zitje nog dus die mankeerde niets, wij gedrieën zijn zowat met dyane en alles geplet...
Ouders in ambulance en maaikie bij een vage tante gelogeerd.
de auto begon te roken en we konden er niet meer uitkomen...

Mijn vader besloot toen een stevigere auto te kopen en kocht eerst een DS, die was al zo doorgeroest geen eer meer aan te behalen...
Toen een GSA en later een GS....en nu rijdt hij nog steeds Frans maar geen citroën meer....

Ik heb zo lang ik me kan herinneren een eend gewild en afgelopen zomer kwam wolkje voorbij...wel een leuke foto gevonden, die ik geheid al eens gepost heb hier op het forum van de Dyane op vakantie in Engeland met mijn twee nichtjes...geweldige herinneringen zeker om dat één van mijn nichtjes hemelen is...
Ik ben de kleine uk voorin met de rode haartjes...
En mijn vader met grote lach voorin....

het heeft er dus altijd ingezeten...

Hij kreeg overigens wel jaren later een bekeuring in de bus dat de dyane door rood licht was gereden... maar hij kon goed uitleggen dmv de politiefoto's dat er iets mis was....want de dyane hoefde niet eens meer naar de pletter...was al een postpakketje geworden na het ongeluk...

[thomaaas]

mooi kleurtje groen, zie je niet vaak

[Verena]

Oude herinneringen aan de eend... Ooit wat verhaaltjes over geschreven. Toen ik nog geen eend, zelfs geen rijbewijs, had.

De laatste 2cv bij ons thuis was een grijze. Met zwarte, rubberen bekleding, waar je benen aan bleven kleven in de zomer. Soms zetten we het dak open en mochten we het laatste stuk van de rit op de banken staan. Onze haren wapperden in de wind. overdreven nostalgisch?
Ik had deze laatste eend Kwik genoemd. De volgende zou Kwak heten. Dan een Kwek en daarna zou ik wel weer verder zien. Maar m'n ouders dachten daar anders over! Op een dag brachten ze me weg in de eend, maar ze kwamen me halen met een nieuwe auto. Een Daihatsu, een lelijk, wit, vierkant autootje. Ik had van te voren gezegd dat ik niet in zou stappen, als het geen eend geworden was. Maar ik verloochende m'n principes al meteen: in de nieuwe japanees reed ik naar huis.

En:

We waren bij kennissen op bezoek geweest. In het donker reden we terug over de snelweg. We werden ingehaald door een wagen vol joelende mensen. Ze bleven naast ons rijden tot een tegenligger ze noodzaakte ons in te halen. Ze draaiden een raampje open en gooiden wat brood naar buiten.
Toen ze ons eenmaal ingehaald hadden gingen ze steeds langzamer rijden. Op een gegeven moment moesten we ze wel weer voorbijgaan. Natuurlijk haalden ze ons weer in. We konden ze niet voorblijven. Andermaal werden we bekogeld met broodkruimels. Ook dit keer gingen ze, toen ze ons voorbij gegaan waren tergend langzaam rijden.
We waren bijna thuis, de groep joelende mensen was inmiddels al ergens afgeslagen, toen iemand zei: "Ze waren de eendjes aan het voeren".

Nu ik zelf een eend heb, ben ik er trouwens (eindelijk) achter gekomen dat je andere weggebruikers vaak best voor kunt blijven. Ze reden gewoon nooit zo hard. Om benzine te besparen... Zeggen ze... En om het milieu te sparen misschien ook. Voordeel van de twijfel!

[deuchevootje]

*zucht*
Mijn ouders hadden in 1980 een blauwe 2cv6 special gekocht, nieuw. Ik zelf ben uit bouwjaar '83. Dus begijpelijkerwijs heb ik vele jaren geslapen op de achterbank als baby-kleuter-peuter, en als 5/6-jarig jochie over de voorbank gehangen om dat rare pooje te kunnen bekijken. Maar het noodlot sloeg toe....na negen jaar trouwe dienst en een vader die de eend als een auto beschouwde en niet als een klassieker.....hij was rot. Het ene moment remde mn vader als een mens, het andere moment als een flintstone. Dus werd de eend verkocht aan....mmm....
Even had mn oudere neef erin gereden totdat die een ongeluk ermee kreeg en de eend was no-more, totalloss.
Het leuke is dat mn vader, nadat het dak er twee keeraf was gewaaid, het dak had verfvangen door de andere optie: nl een hardtop dak. Iets wat je tegenwoordig niet of nauwelijks meer ziet.

Memories.......maar nu heb ik lekker mn eigen.

[Niels]

ik zal binnenkort eens zoeken naar foto's

nou is een beetje later geworden dan gepland, maar hier zijn ze dan:


M'n vader bij zijn Dyane op de oprit bij mijn oom.


Net getrouwd en op huwelijksreis


Pauze!


Ook een tante van me ging trouwen.....


M'n moeder had uiteraard ook een Dyane
waarmee we ook op vakantie gingen.



M'n vader in Malmedy in de 2cv van kennissen


weer terug van die vakantie...


Natuurlijk hebben je buren op de camping ook een dyane..... (issie bleifrei met deze kleur?)


Die kennissen met hun 2cv.

[Yannick]

Héél mooi hoor Niels, prachtig!

[gaëtan]

Prachtig, die plaatjes uit de tijd van toen.
Ik zou zelf ook eens de albums van mijn ouders moeten uitpluizen...

[Ger]

Graag wil ik dit onderwerp voortzetten met een pas gevonden foto van mijn eerste Eend.



De foto moet in 1973 gemaakt zijn op de brigade van de Kon Marechaussee aan de Kanaaldijk in IJmuiden, mijn werkgever tot een jaar geleden.

Groet,

Ger Sevink

[Canard rouge]

Mijn vader had vroeger een rode eend bestel. Maar die is op een gegeven moment ingeruild voor een mooie blauwe besteleend. We hadden dubbele ramen achterin en een achterbank erin. Geweldig.. moet je je voorstellen dat mn ouders daar met 3 koters en een grote hond mee op weg gingen.
We hebben er vroeger ook nog wel eens pech mee gehad in een enorme regenbui. Toen kreeg het eendje de hik

Wat een ruimte had die besteleend... toen mijn vader naar de meubelmakerij ging om platen hout te halen om onze zolder te betimmeren. t ding zat ramvol en dan die veren!!!

Wat me nog zo is bijgebleven is dattie roest waar je bijstaat. En dan hadden wij nog een garage ook. Je kon er zo met je vingers doorheen steken. Was echt jammer dattie toen te ver op was om nog mee te rijden.

Ik kan nu al glunderen als mijn vader me straks in een eend aan ziet komen

[joe_catchou]

geen pic's van Pa clukkers ???? sam ,yannick open die dozen .
ge gelooft het al zolang om te digitalizeren kom op .

[BasvanEerden]

Ik zal dit topic opnieuw leven inblazen. Mijn ouders hebben niks met Citroën. Alleen de broer van mijn moeder heeft een 2cv gehad eind jaren 60. Een AZL3 uit 1959. Ergens zwerft er een foto van deze auto. Toen mijn moeder in verwachting van mij was in 1984 hadden onze buren een beige dyane en de buurvrouw was ook in verwachting en daarmee gingen ze samen voor controle naar het ziekenhuis. Samen schommelen in de dyane. Later ook nog is met deze dyane meegereden. Jaren later (2006) kocht ik mijn eerste 2cv. Een special uit 1984. Deze was rot en ik was weg van de burton. Deze 2cv omgebouwd tot ik in 2008 een "Franse" dyane kon kopen. Zo gezegd en zo gedaan. Dus nu geniet ik van de burton als dyane.

[DeusSjevoo]

Hoi daar

Efkes voorstellen...

Ik ben Mik, alias DeusSjevoo, en ik rij sinds een half jaartje weer Eend (al dagelijks vervoer... Gelukkig geen andere auto meer... ) In de jaren tachtig heb ik verschillende eenden gereden, 0.a. 'gewone', een Mehari en een AK 250... Bij deze een fotooke van mijn eerste Eend... Na drie weken!! heb ik 'm helemaal total-loss gereden in België... Heb best wel geluk gehad... Een Escord met ± 80 km p/h over je motorkap is geen pretje... Je mot 'r niet aan denken dattie je in 't midden raakt... Daarnaast nog een fotooke van m'n huidige Eend...

Groetjes DeusSjevoo

[ejfrolich]

Tja, het eerste wat mij te binnen schiet.

Ik had een kennis over de vloer. Wijntje, goed gesprek, nog een wijntje, een iets platter gesprek, nog een wijntje, tja naar huis?

Nou, zei ik stoer, dat doen we dan toch. Zal ik je ff thuis brengen. Ik had die dag 5 Gispen bureau's verhuisd met mijn knal groene 2CV4.

Wij naar beneden en in de eend. Ik woonde aan het Koningspein in A'dam. Mooie grote en dikke bomen staan daar. Starten en in goed gesprek (slap geouwehoer natuurlijk) reed ik weg. Ik lette iets meer op mijn passagier dan de weg...en de bomen.

Boem! Motor afgeslagen en de linker voorkant van de auto om een hele dikke eik gevouwen... Schaterend van de lach (echt waar) uitgestapt. Auto een stukje naar achteren geduwd. Zo bekeken we de schade. Piesend van de lach (hoe ver kan een mens heen zijn?) zagen we een dubbel gevouwen spatbord en een bumper die wat naar binnen stond. Het wiel zat klem tussen het spatbord.

Eerst de bumper maar eens terug vouwen. Zitten op de grond, zij achter mij en haar handen om mijn middel, ik met twee handen aan de bumper. Dat gaat dus niet als je de slappe lach hebt. Dus elkaar aangespoord om nu serieus aan het werk te gaan omdat zij anders nooit bij haar man zou aankomen. Tja dat leverde eerder nog meer geschater op. Enfin eindelijk lukte het om de bumper weer in ongeveer de juiste stand te krijgen.

Daarna pakte mijn passagier heel resoluut het spatbord vast en gaf daar een overtuigende harde ruk aan. Ze vloog achteruit op de grond. We kwamen niet meer bij. Het spatbord was wel los van het wiel hierdoor. Nog een beetje verder buigen en het was weer redelijk in de vorm.

Pas toen zagen we dat de koplamp bevorderd was tot landingslicht voor El Al (nee dit was echt jaren voor de Bijlmer ramp, echt!). Dus ook daar enig geweld op toegepast.

Toen samen ingestapt. De eend gestart en voorzichtig gekeken of er beweging in kwam. Dat lukte. Baldadig reed ik slalommend rond de bomen om haar er van te overtuigen dat we heus op de Prinsen gracht konden komen. Dat is ook gelukt. Manlief lag duidelijk al in bed.

Ik heb nog bijna een jaar gereden met deze eend. en haar uiteindelijk verkocht aan een student voor Fl950,-- en dat was 50 gulden minder dan ik er ruim 2 jaar daarvoor had betaald...

Ernst-Jan (die nu iets voorzichtiger is dan een jaar of 28 geleden...)

[JanR]

De eend en dyane zijn de auto's uit mijn jeugd, mijn Vader heeft er een hoop versleten. Zijn eerste eend in 1960 mocht zich verheugen op een duik in de Amsterdamse grachten.
Na die eend zijn er nog velen gevolgd, mijn vader stond als jeugdleider bij de landelijk hervormde jeugdraad de hele zomer in de Ardennen bij Malmedy.

Later kwamen er Dyanes, de eerste reed hij met 2 weken totall los.
Vakanties, de slee achter de eend, enzovoort ik zal het nooit vergeten, en nu heb ik dan eindelijk mijn jeugdwens ingevuld en mijn eigen eend gekocht