2cv.nl

de eerste echte kennismaking (zo'n 3 jaar terug) was niet goed. Een "kennis" van ons had zich een eend gekocht en vreg m'n vader om haar in orde te maken (bijna niet starten, uitvallen etc etc etc). Na het instappen begon de zooi al. ipv een lichtschakelaar waren er een paar draadjes die je aanmekaar moest knopen, en de rest van de "kabelboom" was ongeveer hetzelfde. Ook motorisch was het duidelijk een eend waar al velen aan begonnen waren die niet eens wisten wat voor en achter aan een auto was, laat staan dat ze enige autotechnische kennis hadden. Tja, dit is meestal voor iedere auto funest, zeker als je onderdelen ervoor passend maakt mbv slijptol. Ook het verstellen van de voorstoelen ging mbv vleugelmoeren onder de auto en bouten door de bootjes en bodemplaat heen

Nu, een paar jaar later, tijdens m'n tijdelijke baantja als postbode met een witte eend met jeansbekleding in aanraking gekomen, die op het eerste oog WEL in orde was. Paar dagen gewoon langs gekomen en kijken een beetje met de eigenaar aan de praat geweest en toen begon het wat te kriebelen. In eerste instantie niet veel aandacht aan geschonken, want ik heb bij veel auto's zoiets van, die zou ik wel willen hebben. Het is alleen niet mogelijk ivm beperkt budget en toch een iets duurdere levensstijl. Wel had ik al vaker aan een 2de wagentje gedacht, maarja, er is zoveel leuks onder de zon. Alleen, bij de eend bleef de gedachte toch hangen, en na eindelijk de knoop te hebben doorgehakt voor een 2de auto, werd m'n voorkeur toch de eend. Tot zover m'n kennismaken met de eend.

We spreken over 1988. Ik was 18 en mijn rijbewijs en toen ik na een vakantie thuiskwam stond er een grote verrassing voor de deur: een prachtige blauwe Dyane6, de PK-74-RY (was overigens niet z'n 1e kenteken, hij was van '82). Ik wilde altijd al een eend en toen was ie er! Binnen 1 jaar reed ik er ruim 50.000 km. mee. Werkelijk overal heeft ie me gebracht en vanalles heb ik erin vervoerd. Ik heb de Dyane na 2 jaar ingeruild voor een prachtige zilveren GSA 1300 met 5-bak, de LG-47-PV. Ook een heerlijke auto, reed op LPG en ook daar heb ik veel kilometers mee gereden. Toen ik eenmaal een baan kreeg en een auto van de zaak heb ik de GSA verkocht. Maar ja, het Citroen-bloed bleef stromen (van de zaak reed ik in een Renault 19 diesel). Dus ik kocht een rode 2cv6 Special, de KP-09-KP. Ik reed er helaas te weinig mee en ik heb 'm binnen het jaar weer verkocht. Na veel auto's v.d. zaak en als 2e auto's nog 2 BX-en (een 16TZI en een 19 TRD Turbo) en een CX Prestige is het een tijdje stil geweest. Ik ben overgestapt naar een vreemd merk: Fiat (ja, sorry, hoor). We hebben een tijd in een Multipla gereden. Geweldige auto maar niet mooi (wel apart!). En 2 Fiat 500tjes gehad ('73 en '71), ook erg leuk!

Nu na jaaaren begint spontaan het Citroen-gevoel weer boven te drijven en dussssss zijn we weer op zoek gegaan naar een mooie eend. Ondertussen dus gevonden: een prachtige '82er Special in de kleur Blue Lagune. Compleet gerestaureerd en met maar 37000 km. (heeft 10 jaar stilgestaan). Hij moet nog RDW gekeurd worden en dan hoop ik dat ie binnen nu en 2 weken afgeleverd wordt. MIsschien heeft iemand van jullie 'm al gezien. Hij stond op de Citromobile 2005 op de stand van Sander Aalderink. Het plezier kan beginnen!!

Mijn eerste kennismaking met de Eend was toen mn moeder in '96 een Eend kocht. Toen op de Wereldmeeting in Maurik kwam ik er pas achter dat er zoveel Eenden op de wereld zijn en toen ben ik verliefd geworden

Ben jij toevallig Dax, de zoon van Saskia van de eendenclub?

De naam 'lordmaster' komt me bekend voor,
vermoedelijk is hij eens gevallen in een gesprek op kwekmeel, waar ik kort lid van ben geweest maar heb opgegeven omwille van de enorme hoeveelheid mailtjes.

Anderhalf jaar geleden kocht mijn vader een eend. Khad er nooit echt bij stilgestaan dat eendjes (2cvees) "bestonden". Ik vond het een supervette ervaring. Drie maanden later rijbewijs gehaald en "eendengevoel" ervaren... Eenmaal verkocht, altijd verkocht...

oh...belangrijkste vergeten...kheb er nu zelf ook eendje!

Toen ik een jaar of tien was, zag ik voor het eerst een 'geitje'. Ik zag het maar héél eventjes maar heriner me het nu nog heel goed. Toen wist ik al : ik moet dit ook hebben ! Toen ik mijn rijbewijs haalde op mijn 18de, ging ik op zoek. Twee weken later had ik een 2CV Perrier gekocht ; toen voor nog maar amper 20.000 BEF. Momenteel ben ik 29 jaar en rij nog steeds met mijn geitje. Het gevoel dat ik heb als ik mijn geitje stap is onbeschrijfbaar. Er is geen andere auto waar ik dit bij zal hebben. Ondertussen al héél wat kosten gehad ( 2 x chassis vervangen, drempels vervangen, onderste platen van carroserie,...) maar dat speelt geen rol. Zolang ik er niet doorval, blijf ik er mee rijden...als ik er wel doorval....ook...

Mijn moeder heeft een inmiddels 20 jaar oude eend.
Ik ben 18 dusja eigenlijk ben ik er gewoon mee opgegroeid. Inmiddels heb ik me rijbewijs en kan ik hem lenen wanneer ik zowat wil. Ik was al gek van de eend maar het wordt nu steeds erger.
Zeker de aandacht die je krijgt van eend liefhebbers op de weg is echt super

Ik heb de kennismaking met de 2cv nooit kunnen ervaren want ik ben ermee opgegroeid. M'n vader heeft enkele 2cv's, Dyane's en een Acadiane Mixta versleten. Hij brengt je ermee naar school, je gaat ermee naar de winkel, je gaat naar meetings ... in de zomer sta je dan op de achterbank met je kapsel in de wind. In zo'n situatie ga je dus niet naar de krantenwinkel om een tuningmagazine te kopen en loop je niet te dromen over je allereerste TDI met spoilers en Remus-uitlaat Ik heb altijd een zwak gehad voor onze rode Dyane 6, dat was onze trouwe vierwieler die ons overal naartoe bracht. Ik mag er niet aan denken of ik begin te huilen, voor die auto zou ik mijn belgische AL nog verkopen. De belgische AL dus. Paar maanden geleden was ik met een citrofiele vriend een dagje naar de Ardennen, terugreis naar Antwerpen via Limburg. Want in Limburg wist die vriend nog een gepensioneerde Citroëngaragist die een belgische 2cv had staan. Ik had wel interesse want een belgische 2cv was mijn droom, dat moest en zou ik ooit hebben. Daar aangekomen een kijkje genomen, maar helaas, te rot voor mijn kunsten. Ik was helemaal in de put en wandelde nog wat door de zeer donkere en stoffige garage en daar stond ze ... liefde op het eerste gezicht toen ik haar kont zag in het donker Ik heb me toen meteen op de knieën gezet en ben haar beginnen strelen, de C-stijl, die gladde achterspatborden met sierstrip en achterlichten ... Ze stond daar in een donkere hoek op drie wielen, geen dak, geen kofferdeksel, geen motor, geen interieur, geen rechter voordeur, niet naar de staat van het chassis gekeken, geen idee hoe de vloeren en dorpels waren want het was te donker ... METEEN GEKOCHT! Sjonge jonge, een echte AZL! (zo dacht ik) Nu blijkt het om een A Luxe te gaan, een belgische 375cc Luxe, retezeldzaam Toen ik hem had gekocht lag mijn vader in het ziekenhuis na een zware operatie. Ik naar het ziekenhuis om het verhaal te vertellen. M'n pa vroeg meteen of ik wat had gekocht (onderdelen of reclamewerk ofzo) ...
Ik: Ja, een ribbelkap.
Mijn pa: Wat ga je daar mee doen?
Ik: Nee pa, een ribbelkap ribbelkap ... een volledige geit, een echte belgische!

Was ik blij dat hij nog knal onder de verdoving zat Met het leuke argument dat hij het zelfde bouwjaar (1954) heeft als m'n vader ben ik er nog goed vanaf gekomen. We staan nu zover dat hij al niet kan wachten om ermee te rijden. Nu staat ze thuis en krijgt ze de restauratie die ze verdient Het 9pk sterke hart ligt in stukken in de kelder, carrosserie en chassis komen na de winter aan de beurt.

Groetjes Sam

Ik kwam na de MAVO en de Technische school bij mijn eerste sollicitatie
bij een Citroëndealer te werk,en op de eerste dag dat ik daar kwam,moest
ik de trommelremmen voor bij een eend gaan vernieuwen.Leuk hoor
dan ben je er gelijk doorheen.

Ci@0!
Mijn jongste herinnering aan de Eend was die van: Bah, wat een lelijke auto, dit is geen auto! Voordat jullie met pek en veren komen. Ik had als kind wel al iets met Citroën en dat was mijn liefde voor de Traction Avant en vooral voor de DS. De wens om ooit een Snoek te bezitten, is altijd gebleven en uiteindelijk heb ik er 2 gehad, al was het toen een klassieker geworden, eer ik er een kon betalen. De 2cv kwam als eerste auto in beeld, toen ik een leuke meid ontmoette met zo'n Leijke Eend, en omdat ze heel mooi, lief etc. was, ging ik haar autootje natuurlijk niet afkraken. Bovendien zo'n open dak en die geinige ronde koplampen hadden eigenlijk ook wel iets of was het de liefde? Enfin, een kennis van mij kreeg een Eend en ik ben zo een keer meegegaan naar een een of andere meeting. Ik begon achterin en dat vond ik toen niet een overdeeld genoegen, maar al gauw sloeg het weer positief om en het dak werd opgerold...Tja, toen had ik ook vrij vlot een Deux Chevaux. Na veel literatuur tot me te hebben genomen, werd ik ook steeds enthousiaster over deze auto en ik vind nu dat de Eend een van de meest bijzondere, innoverende auto's is (de Snoek vind ik nog steeds ietsje bijzonderder).
Na mijn 2e DS, vond ik dat de kosten iets te veel opliepen, bovendien was daar de komst van een kleine, en zo is de Snoek de deur weer uitgegaan en is er na een jaar klassiekerloos te zijn geweest een nieuwe, betaalbaardere klassieker voor teruggkomen: De Citroën AZ uit 1970!
Ik kocht haar met sneeuw en pekel op de weg + heel lage temperaturen. Intussen ook flinke hoosbuien meegemaakt, idioten op de snelweg. Allemaal herinneringen die weer naar boven kwamen drijven. Ik vind het eerlijk gezegd wel fijn om deze auto alleen met mooie dagen uit te mogen laten, want dat is het uiteindelijke doel. Laat die mooie lente nu maar komen...

Kennismaking met een eend.... das, lang geleden.
Een neef had een eend gekocht en ik had net m'n rijbewijs, dus ik mocht er in rijden. Het was nog een met die deuren die verkeerd om opengingen, en de vierde versnelling zat op zo'n gekke plaats, je kon alleen via de 3 naar de 4! Verder was het rijden wel leuk....
Een paar jaar later, ik was al aan het werk, kocht de vriend van m'n zus een eend, een oude, zo een waar de (zelfmoord) deuren vanzelf onder het rijden opengingen..ik wou toen ook een auto hebben, het werd een Austin Seven, die na tijdje door een Austin Cooper opgevolgd werd. Dat was een schitterende auto, maar duur in onderhoud. Toen kreeg ik verkering, we wilden ook wel trouwen, de Cooper moest weg, werd opgevolgd door de eerste eend, wegens kostenbesparing.(FU-60-30) Eindeloze auto,kon niet harder dan 90; reed altijd 1 op 16; deed het altijd (als het vroor moest de accu -6 volt- wel mee naar binnen bij de verwarming); deuren die gewoon opengingen; echt dashboard, zoals de latere Special; een windschem boven de voorruit zodat je in de winter met opendak kon rijden; 5 jaar na 100000 km werd ie wat minder, toen kwamen er andere grotere, duurdere auto's en toen er behoefte kwam naar een tweede auto werd dat natuurlijk een eend. Ditmaal een oude bestel (AZ 250), die was afgeleefd, dus na een korte tijd kwam er een 2cv4 special, geel, zonder 3e ruitje. Die heeft jaren dienst gedaan als tweede auto, het werd wel eens een strijd wie erin mocht rijden.
En nu, tja, jullie vinden het niet zo leuk, bouw ik een eend om tot een Patron...........

Zolang het een hele slechte eend is vind ik het wel meevallen, als er een redelijk goede voor moet worden gesloopt wordt het anders...

De eerste kennismaking kwam toen ik een kleuter was; m'n vader kocht in '76 een rode Dyane 6 met bruine skai bekleding uit '74 (98-BT-53). Dat was vooral 's zomers een geweldige auto als we bijna dagelijks met het open dak van strand naar huis reden! En omdat het geen Eend was werd de Dyane door een neefje van me altijd 'SuperEend' genoemd.

Daarna zat ik regelmatig in Eenden van ouders/moeders van schoolvriendjes; een beige van eind jaren '60 was de oudste Eend en een groene Club met rood dak was de leukste Eend toen.

In de jaren '80 heb ik gezongen in een koor. 3 koorleden hadden Eenden dus dat was altijd een leuke optocht als we onderweg waren: een rode Dyane 6, een hemelsblauwe Eend en een rode Eend met gouden wielen, bumpers en koplampen. Die laatste werd later vervangen door een beige Acadiane. Altijd erg gelachen met die club en ik zat natuurlijk bij elke rit in één van deze Eenden of de Acadiane!

Als arme student met een OV-kaart kon ik geen rijbewijs betalen, maar toen ik eind '95 m'n rijbewijs haalde MOEST er natuurlijk een Eend komen. Eerst nog bijna in de verleiding gekomen om een 1e serie BX Leader te kopen, maar gelukkig toch op 24 april '96 (dus bijna 10 jaar geleden! ) m'n Transat gekocht bij Ad v/d Horst. Daarna is 'ie in onderhoud geweest bij Boudewijn, oftewel Chateau Deux Cheveux, maar uiteindelijk was 'ie echt òp en nadat ie jarenlang stil had gestaan (eerst bij Boudewijn en daarna in een garagebox in Tilburg) heb ik 'm in de winter '04/'05 eindelijk laten opknappen bij Sander Aalderink (De Eendengarage) in Wormer. En daarvan zien jullie hiernaast het resultaat!

En wat mij betreft hou ik deze Transat nog heeeeel veel jaren!

mijn eerste keer was op 4 en een half jarige leeftijd, toen mijn ouders in 1970 een 2cv4 kochten, een lichtblauwe. in de 20 jaar erna is er altijd een eend als 2e auto geweest. nadat ik m'n rijbewijs haalde heb ik in 1 jaar 3 eenden total loss gereden, alle 3 van m'n ouders. ik mocht toen niet meer in hun auto's rijden (heb toen zelf auto's gekocht en 14 jaar lang geen ongeluk gehad) en zij zijn overgestapt op bx'en als 2e auto. een paar jaar geleden ben ik weer eendjes en dyanes en acadianes gaan rijden, afgewisseld met diverse andere merken, mijn ouders hebben een lomax gebouwd. en nu loopt het uit de hand met 5 citroëns waarvan er maar 1 legaal de weg op kan...