Gisteren heb ik twee geheel nieuwe ervaringen opgedaan.
De eerste was het vinden van de trofee
Eerst had ik een dag eerder mezelf op het verkeerde been gezet door klakkeloos aan te nemen dat met een ‘gerestaureerd voormalig arsenaal’ automatisch het fort Ellewoutsdijk werd bedoeld. Carla Peijs had namelijk een paar weken geleden speciaal haar lakschoentjes aangetrokken voor de feestelijke opening daarvan.
Dus toen ik later het topic nog eens las, begreep ik dat ik blijkbaar toch iets gemist had. Nl. de hint “een badplaats zonder strand” …… Dat leek mij hier in zeeland op zijn minst een contradictie. En toen daar dan pal achteraan nog een hint gegeven werd over het ‘nauw van Bath’, was voor mij de cirkel wel rond. Ik kon hem al bijna ruiken…. Mijn enige angst was dat hij in het bosje aan de Kazernestraat verstopt zou zijn, want dat leek me iets te groot om zonder nadere aanwijzingen te gaan doorspitten
Maar dat was gelukkig niet het geval.
Dus op naar Bath (Met het immer weer pittoreske Doel op de achtergrond)
Eerst maar eens een kijkje nemen bij het voormalig arsenaal. Inderdaad, gerestaureerd.
Verder is het dorp behalve klein ook zeer keurig. Er groeit hier werkelijk geen enkele begonia scheef. De struiken waarin de trofee verstopt kon zitten (foto eerste aanwijzing) waren dan ook niet erg talrijk. D.w.z.: in het plantsoentje (alles lijkt hier wel in madurodam-formaat) op het kruispunt lillostraat/kerkstraat tegenover de kerk, en pal voor de kerk zelf. In plaats van een kerkplein is daar een soort doolhof van hagen.
Daarnaast staat een buurthuis, “De Tobbe”. Allen daar aanwezig zagen gisteravond een volwassen vent gewapend met een zaklamp op zijn knieën iedere buxusstruik in de omgeving inspecteren. Er moest opvallend veel (buiten) worden gerookt op dat moment….
Maar met mijn lijfspreuk “wie kent mijn kont in Bath” in gedachte ging ik ondanks deze belangstelling toch onverdroten voort. Net zolang totdat ik hem vond.
In de "voortuin" van de kerk dus
En nog speciaal voor de dames van de Tobbe voor in het familiealbum.
Een vaarwel tot Bath, en Joost mag weten (ik nog niet dus) waar de trofee de volgende keer mag logeren.
Ik vond het een hele leuke verstopplek, maar ik was wel blij dat ik daar niet op zondagmorgen stond rond te scharrelen.
Ook zat er in de schatkist nog snoepgoed waarvan ik nooit vermoed had dat dit bestond. Op de terugweg nog schoolbordkrijt zitten eten (mijn tweede nieuwe ervaring), en het was nog lekker ook!
Bedankt Sellavie!
O, ja. Voor de ongelovigen onder ons; hier staat ie nu.
