Geplaatst: ma 17 sep, 2007 14:49
Denk dat het zo'n 15 jaar geleden is dat mijn toenmalige partner op pad ging en ergens bij een oude boerderij een eend zag staan, onder de bomen die hun bladerdak met genoegen loosden in de eend.
Ze was rood, wit en blauw geverfd, in erbarmelijke staat maar ach voor 50 gulden kon je je geen buil vallen en mijn partner wilde eigenlijk het lassen uitproberen en deze eend leek daar voor gemaakt gezien de doorgeroeste plekken.
Na veel laswerk, spuitwerk en interieuraanpassingen zag ik het ook wel zitten met de eend en we doopte haar Emmy, Emma was toen onze Pontiac Safari en Emmy mocht achter Emma staan.
Emmy bracht me iedere dag naar mijn werk en ach soms had ze het moeilijk hoor,
haar linkervoorportier bleef niet vastzitten dus als ik een bocht nam naar links, en die zaten er nogal wat naar mijn werk, dan stuurde ik met 1 hand, de andere hield het portier vast.
Toch kon Emmy het opnemen tegen politieauto's hoor!
Ze ging vrolijk links staan naast een politiewagen en trok als een furie toen het stoplicht groen werd......na enkele minuten passeerde echter de politie al zwaaiend naar Emmy, ze was gespot en menig vrouw zou jaloers zijn op haar verschijning.
En tja toen werd Emmy een Eco-eend....
op een dag wilde ik instappen en zag een klein paddestoeltje op de bodem groeien.
Voorzichtig stapte ik eroverheen, vond het wel iets hebben, Emmy als kabouterstad, maar het bleek het begin van Emmy's laatste ritjes.
Helaas en met pijn heb ik Emmy weggebracht in de hoop dat menig kabouter Emmy zou vinden met haar paddestoeltjes.
En nu.....
na 15 jaar denk ik nog aan Emmy en het gevoel dat ze me gaf.
Ze was rood, wit en blauw geverfd, in erbarmelijke staat maar ach voor 50 gulden kon je je geen buil vallen en mijn partner wilde eigenlijk het lassen uitproberen en deze eend leek daar voor gemaakt gezien de doorgeroeste plekken.
Na veel laswerk, spuitwerk en interieuraanpassingen zag ik het ook wel zitten met de eend en we doopte haar Emmy, Emma was toen onze Pontiac Safari en Emmy mocht achter Emma staan.
Emmy bracht me iedere dag naar mijn werk en ach soms had ze het moeilijk hoor,
haar linkervoorportier bleef niet vastzitten dus als ik een bocht nam naar links, en die zaten er nogal wat naar mijn werk, dan stuurde ik met 1 hand, de andere hield het portier vast.
Toch kon Emmy het opnemen tegen politieauto's hoor!
Ze ging vrolijk links staan naast een politiewagen en trok als een furie toen het stoplicht groen werd......na enkele minuten passeerde echter de politie al zwaaiend naar Emmy, ze was gespot en menig vrouw zou jaloers zijn op haar verschijning.
En tja toen werd Emmy een Eco-eend....
op een dag wilde ik instappen en zag een klein paddestoeltje op de bodem groeien.
Voorzichtig stapte ik eroverheen, vond het wel iets hebben, Emmy als kabouterstad, maar het bleek het begin van Emmy's laatste ritjes.
Helaas en met pijn heb ik Emmy weggebracht in de hoop dat menig kabouter Emmy zou vinden met haar paddestoeltjes.
En nu.....
na 15 jaar denk ik nog aan Emmy en het gevoel dat ze me gaf.