Na een lange tijd wil ik weer dit topic oppakken en beginnen met een update van de restauratie
Na 2 jaar stof vangen in de garage werd het weer eens tijd om verder te gaan met de restauratie.
De laswerkzaamheden waren te groot en te duur. Wat doe je dan?
Juist, op zoek gaan naar een goede koets & deze werd snel gevonden.
Op reis naar Rozendaal. Daar werd via marktplaats een goede, gelaste koets aangeboden met extra onderdelen.
Het was eerder een complete 2CV alleen zonder onderstel. Vele losse onderdelen die allemaal bij de koop erbij zaten. Na onderhandeling over de prijs, kon ik mijzelf gelukkig prijzen dat het einde van de restauratie een stapje dichterbij was.
De donorkoets was dan wel geheel gelast maar nog niet netjes afgewerkt.
Ik heb samen met m’n vader en broer vele avonduren gemaakt om de onderdelen netjes te maken om te spuiten.
In die tijd was er een dilemma wat we met de kleur wilden doen. De originele delen van de rode 2CV waren allemaal aan vervanging toe en de donorkoets had als kleur Bleu Celeste.
Het natuurlijk jammer dat er weer een rode eend opgeofferd is maar blauw heeft toch mijn voorkeur.
Sorry
De onderdelen en de koets hebben we thuis in de garage gespoten. Dit was in augustus van 2015. Ik was verbaasd over het resultaat. Tuurlijk waren en zijn er nog enkele slechte plekjes, maar met polijsten en boenen knapten de al mooie koets nog beter op.
Na 2 dagen uitharden in een warme, stofvrije garage, kon ik voorzichtig beginnen met verder opbouw van mijn eendje.
In november 2015 had ik de 2CV in een zodanige staat opgebouwd dat deze weer op de weg zou kunnen rijden. (Dit ook enkele malen gedaan op het land naast ons huis hihi)
Zoals je misschien op de foto’s kan zien, was de 2cv nog niet helemaal klaar voor een volledige restauratie.
De reden daarachter was dat ik toen nog een extra auto nodig had voor erbij omdat mijn dagelijkse auto snel opgegeven moest worden aan familieleden.
Dus de koets en exterieur onderdelen waren allemaal in orde. De kleine details zou ik in de weekenden kunnen opknappen, zoals de velgen en het interieur nog een beetje opfrissen. Dat was en is nog altijd de gedachte.
Verder had ik toen ook de taxatie laten uitvoeren voor de verzekering.
Nadat het rapport was binnen gekomen was en de verzekering geregeld was, werd de RDW gebeld voor een afspraak om het chassisnummer terug erin te slaan.
Helaas ging het niet zo gemakkelijk bij de RDW
Om een vervelend verhaal kort te maken, RDW wilde weten van welke auto met kenteken de donorkoets afkomstig was.
Na contact hebben gehad met de verkoper, Citroën Nederland, Citroën Frankrijk en met het Conservatoire van Citroën wist ik nog steeds niet was het kenteken was van de donorauto.
Na weer een tegenslag met de restauratie kwam ik in januari 2016 op een idee om langs de politie te gaan om navraag te doen om ik via een naam ( v.d. verkoper) een kenteken te achterhalen.
Ongelooflijk, de volgende morgen wist ik na 2 maanden zoeken eindelijk het kenteken van de donor eend.
Ik was dolgelukkig. Direct weer contact opgenomen met de RDW. Afspraak gemaakt en toen afwachten tot de woensdag middag dat ik samen met mijn vader naar Elsloo konden afreizen.
Ik kan helaas de foto’s van bij de RDW niet vinden maar wel nog een paar van de reis naar Elsloo
Mijn vader reed achter mij aan voor het geval dat de 2CV zou stranden. Het was tenslotte de eerste keer in 6 á 7 jaar dat ze weer op de weg was en mee reed met het verkeer.
Bij de RDW werd alles goed bevonden en het chassisnummer werd in de rechter achterpoot ingeslagen.
Veilig terug thuis gekomen meteen een Apk geregeld. Donderdag 11 februari laten voorkeuren zodat er evt. kleine dingen opgelost konden worden en ik kon op vrijdag 12 februari 2016 trots zijn op mijn 2CVtje dat deze weer een geldige Apk had. Meteen naar het postkantoor gereden om dan eindelijk de 2CV op mijn naam te zetten. ( Ze stond nog op mijn vaders naam omdat ik toentertijd nog geen 18 was bij de aankoop).
Ik mag er verder ook bij zeggen dat ze bij mijn garage hier in het dorp erg blij waren met het leuk eendje om aan te werken. Ze lieten de modernere auto’s staan om met zijn 2en aan de 2CV te werken en te helpen.
Mijn dag kon niet meer stuk. Eindelijk mijn eigen 2CV. Die avond meteen een brandstoftank leeggereden van blijdschap.
Helaas wel van korte duur, maar het verhaal stopt hier niet.