2cv.nl

Hallo,

Ondanks dat ik al enige tijd hier op het forum zit, ben ik meer actief op het DVN forum met mijn Acadiane. Toch leek het mij leuk om mijn verhaaltje, ook hier te plaatsen, ter leer-ing en vermaak, gedurende deze winter maanden.

Ik hoop dat dit verhaal goed overkomt, qua web-instellingen met de foto-linken erin, alsmede dat de lezer kan volgen waar sommige locaties aan de voiture zitten, omdat de close-up foto’s van sommige plekken, niet alledaagse zichtbare plekken zijn.

Ik hoop dat u er van geniet, zoals ook ik dit heb gedaan.

Eigenlijk start ik dit verhaal halverwege, maar omdat de photo-emmer site niet meer gratis is, zijn er veel foto’s weg gevallen, en om die allemaal om te zitten… hmmm, ff niet. Ik hoop dus dat hetgeen nog wel werkt, ook daadwerkelijk te zien is (en zichtbaar blijft)

Mijn Aca is van 1980, en omdat ik er nooit veel anti-roest behandelingen aan besteed heb, zit ik nu met meerdere roest plekken, welke ik aangepakt heb. Om te beginnen in de bak, maar nu ook de onderzijde, en wel ter hoogte van de B-stijl, op de verbinding van het bestuurder gedeelte, wat overgaat naar ‘de bagage-bak’ gedeelte.
Tijdens de inspectie was mijn oog gevallen (?!?) op de plek links van de tweede demper. Een gapende kier keek mij aan, en het was al weer bekeken.



Nog beter aanschouwende.


En na wat gekrabbel, zie ik mijn vinger verdwijnen.



Ondertussen ga ik steeds meer inzien, dat mijn Aca toch wel erg veel roest laat ontwaren.
Ik kan zelfs met 3 vingers naar binnen spieken.



Een gapend gat staart mij aan.


Dus, vandaag ga ik het gat eens beter bekijken, voordat ik er geen gat meer inzie.


Nogmaals; de locatie; linker zijde, onderkant uiteraard, op de scheiding van de voor cabine en de achterbak. Het gat zit in de voorste kokerbalk welke de bak draagt op het chassis, maar de plaat die eroverheen zit, loopt door tot aan de B-stijl, daar waar achterdeur van een Dyane scharniert. De 2 glimmende bouten die je ziet, zijn dan ook van de achterste gordel versteviging. Beter gezegd, de blinkende plaat die je ziet, is een versterking plaat voor de gordel bevestiging.



Nadat ik zag waar de puntlassen zaten, heb ik deze uitgeboord, zodat het een beetje fatsoenlijk los komt.



En dan komt die plaat toch wel redelijk goed los.



En niet erg verrast van de bruine kleur.





Wat ik opvallend vind; dit is een dikkere plaat; +- 1,5 mm dik, en ook dat rot gewoon helemaal door en door.



En helaas is het gat ook groter dan gehoopt.



Dus de slijptol erin, en al wat slecht is, weghalen.



En dan heb je een leuk setje oud ijzer op je werkbank.





Vervolgens verder.



Er zit nog meer; het gat loopt door naar de cabine.





En op het hoekje verschijnt nog wat krokant spul.



Slijpen maar.



Dan gaan we naar de binnenkant kijken. Deze foto is dus de rolgordel zichtbaar, alsmede de stoel (links). De foto is dus naar achter gericht, maar weinig op te zien. hihihi.



Dus kijken we vanuit de bak, links bij de gordel, achter de bestuurdersstoel, naar beneden.



En zoals iedere Aca rijder weet, zit in dat hoekje, een hele berg met kit.
Ze dachten bij de montage lijn destijds waarschijnlijk; een Dyane met een bakje eraan, geeft problemen, dus; "alsch ge et niet wit, dan pak tu mar kit" (Brabants gezegde)



Maar eerst de binnen-versteviging plaat loshalen.



En ook daar mijn bruine vriend. Of zou mijn Aca vroeger bruin geweest zijn???



Jawel, het gaatje wat vanaf de onderzijde al te zien was.



En blank maken om te zien tot hoeverre de plaat is aangetast.



Redelijk ver, dus een stuk eruit geslepen; dit is overigens de vloerplaat al van de cabine, maar daar over later meer, want die wil ik al heel lang vervangen, vanwege de krokante status.
Maar eerst lekker aan de slag met kit krabben. Gelukkig helpt een grove boor, frees, dremel, uitstekend bij de klus.







Onder de kit zit uiteraard nog een gekleurd plekje. Je zou er het schijt van krijgen.... (sorry voor mijn taal gebruik, maar roest is nu eenmaal bruin van kleur).
Op deze foto zijn ook de gaten te zien (rechts), die ontstaan omdat het plaatwerk niet nauwkeurig aansluit op elkaar. Dit is tevens de reden waarom er in die hoek zoveel kit zit. Denk ik.



Uiteindelijk de kit weg.





Echter, er zaten ook een paar gaatjes, die niet conform de binnen-dorpel-montage op die plek horen. Dus met een grove frees aan het werk, en jawel, mijn Aca is echt bruin geweest.





Gewoon doorgaan totdat al het slechte is verwijdert. Al wordt de buitendorpel wel erg dun.



Door met de orde van de dag. Vers ijzer.



Op maat maken en hoekjes buigen.



Gelijk met de rest maken en een verzet hoek erin voor goede aansluiting.



Netje aansluiting.



De volgende hoekplaat.



Ook met hoeken en een vlakke aansluiting op de bestaande plaats.



En als laatste, alvast een begin van de afdekplaat.



Misschien wat aanvullende info; ik ben geen plaatwerker, noch een lasser, noch automonteur, maar een vliegtuig monteur (elektricien). En ondanks dat, denk ik dat een mens tot veel in staat is. Als je iets wilt, kan je veel bereiken. Maar het helpt wel als je een technische achtergrond of inzicht hebt. Daarnaast; als er een stuk plaatwerk verroest is, dan zie je de originele vorm, dus het namaken ervan vindt ik niet een probleem. Het op maat maken vindt ik wel eens uitdaging. Buig je een hoek niet goed, past het niet lekker, maar dit kun je nog verhelpen. Slijp je teveel weg, is het een weg gegooid stuk ijzer.
Maar goed, verder met de geit; de eerste hoek buigen;



Andere hoek,



Nog een hoekje om.



Yep, het past al aardig.



Of toch niet helemaal; dat stukje 3 dubbele plaat zint mij niet, dus ook daar weer een hoekje omgezet.



Aan het einde van de dag (gister), zit er weer een mooi dekseltje onder. Alleen nog afmonteren.



Vandaag verder, maar de verbindingshoek tussen cabine en bak is een lastig hoekje, dus eerst maar de stoelen verwijdert, zodat ik er goed bij kan.



Zo heb ik tenminste de ruimte.



En goed zicht op het werk wat er zit.



Vooral het versteviging / verbinding hoekje tussen de binnenste dorpel en de bak zit erg raar in de hoek. Temeer omdat er ook al wat roest te zien is, toch maar besloten om het te vervangen



Dus slijpen en slopen



Mr. Brown verborg zich in dat hoekje.



En dat hoekje zat stevig aan de binnendorpel vast gelast, maar ook dat beviel mij niet, dus ook daar gelijk even achter gespiekt, en daar zat de broer van Mr. Brown achter.



Stukje binnendorpel.



En de restanten van Mr. Brown.



Iets wat mij minder vrolijk maakt, is het feit dat ook het versteviging profiel (van de gordel) IN de dorpel behoorlijk is aangetast.



Getracht om het de roest weg te slijpen / borstelen / schuren, maar het word er niet beter op.



Op dit punt sta ik in dubio; wat te doen? Het 2mm dikke hoek profiel vervangen? Of conserveren en laten zitten?
Er komt sowieso een nieuw stuk binnendorpel op, dus niemand die het ooit nog zal zien. Anderzijds, als dit profiel verder zal gaan roesten, zullen de sporen (Mr. Brown) zich vast en zeker wel laten zien. En dan kan ik het alsnog eens open halen en aanpakken.
Daarmee is het voor mij dus een kantelpunt; tot hoever ga ik? Wil ik alles wat roestig is vervangen? Of accepteer ik dat mijn Aca nu eenmaal geen showmodel is, en met een mindere kwaliteit ijzer in elkaar is gezet?
Ik denk (met alle respect), dat Citroën destijds niet heeft bedacht om een Aca/Dyane/auto met het beste kwaliteit ijzer in elkaar te zetten. Anders zou de verkoop van nieuwe Troentjes veel duurder zijn geweest, en er zouden er veel minder verkocht worden. (En je kan nog meer drama bedenken).
Afijn, ik ga verder...

Vervolgens bezig geweest met wederom een vers stukje ijzer maken.





















Zo, het complexe hoek profiel is gezet, nu het aanboren.



Een beetje moeilijk te zien, maar vanwege een dubbel profiel (midden rechts), wat bij de buitendorpel komt, moest ik een extra verdieping in het nieuwe profiel maken (links).



En dan past het prima.



Nog een keer alles passen, om er zeker van te zijn, dat het goed komt.



Ook de andere onderplaat is aangeboord.



En dan afbramen met als extraatje, een kleine foto serie van de 4 nieuwe stukken.













De show is over dus dan kan het weer uit elkaar.



Vervolgens de transportlak eraf borstelen, zodat de lijm goed pakt. En ja, het blinkt mooi.



Het binnendorpel profiel gaat er als eerste in, dus lijmen maar.
Ja, lijmen; ik weet dat het origineel vanuit Citroën gewoon koud-op-koud gepunt last is, en dat er daardoor ook vocht & troep tussen kan kruipen, waardoor onze voitures nooit een hoge leeftijd beoogd was. Maar afijn, ik heb in de vliegtuigen gewerkt, en daar wordt volop gebruik gemaakt van lijm technieken voor de verbinding. Weliswaar veelal met aluminium en klinknagel verbindingen, maar bijna altijd met een laag kit/lijm achtige seal ertussen, waardoor de treksterkte verbetert, en ook de vocht insluiting vermindert.
Uiteraard weet ik ook, dat de keurmeester, -met alleen een lijmverbinding- er niet vrolijk van zal worden, dus las ik het rondom wat af, en de gemaakte treknagel verbindingen maak ik terug dicht met een prop-las.
En ja, ik hoor u al denken; gaat dat wel goed met een hete las op/in/aan een lijm/kit verbinding? Tja, ik denk (!) ook wel dat de lijm/kit niet volledig zal werken rondom de hete las-plek, maar er zal altijd wel wat blijven zitten, in de hoop dat dit voldoende is, om het vocht en vuil tegen te houden, zodat het niet weer opnieuw ‘van binnen-uit’ gaat corroderen.
Overbodig of onnodig ? Misschien. Maar ik probeer het toch…
Origineel? Nee, maar ik wil mijn Aca zo lang mogelijk behouden.
Giftige dampen tijdens het lassen? Ik geloof het graag; daarom voldoende afzuigen en ventileren.
En uiteraard mag u er uw eigen mening over hebben. Dat respecteer ik geheel. Ik hoop dat het wederzijds is.










De volgende patiënt.





En klemmen maar.



Even schoon maken en ik ben erg tevreden.

Nummertje 3, niet erg moeilijk.



Nu kan het drogen en de volgende keer kan het gelast worden. En nadat dit alles is afgewerkt, kan de afdekplaat er pas tegen/onder.
Update;
De reportage is misschien een beetje divers. Toch, voor de druilerige winter, dus een beetje raad het plaatje.
De binnenkant aan het vast lassen, wat er erg slordig uit ziet, omdat ik er niet goed met het laspistool bij kon.



De buitenste plaat ging wel prima.



Zelfs in de kleine hoekjes.



Welke ik na het lassen direct inspuit met anti-roest bescherming.



Ook de binnenkant af lassen, beginnende bij de bovenste rand van de binnen-dorpel, rechts vooraan.



En het hoekje om, naar de versteviging / verbinding met de dwarsbalk.



Binnenzijde klaar.



Verder met de achterkant / binnenkant van de verstevigingsbalk.



En dan uiteindelijk de afdekplaat er terug op gelijmd (met de tijdelijke popnagels)



Omdat ik aan de achterkant van de dwarsbalk, de constructie fragiel vond, heb ik daarvoor een extra hoekprofiel voor gemaakt. Mede omdat ik in de toekomst hier nog "wat van plan ben".



Dan de originele gordel-versteviging plaat; zover ik kon meten, was deze +- 1,5mm dik. Helaas kon ik niet aan dezelfde dikte geraken, maar wel een 2mm plaat, welke mijn zwager van metaal bewerking bedrijf Lakens (beetje reclame voor gratis sponsering), nog had liggen.
Dus na wat stevig gezaag, slijpen en hameren (2mm is toch wel wat moeilijker te bewerken dan 0,6), had ik een vrij aardig kopie van het origineel.



Nadat ik de rondingen had vol-gelast en netjes had gemaakt, gelijk in de primer gezet.
(Op de achtergrond de oude.)



En vandaag in een verloren uurtje, de gordel beugel, die bij achter de B-stijl zit, ontroest / blank gemaakt, en in de Brunox gespoten, zodat het er straks weer fris en fruitig terug in kan.



En zojuist de linkerkant bodem plaat van zolder gehaald, om te kijken hoe of dat ie past en komt.



Een dagje lassen. Ik las eerst de randen, om vervorming te voorkomen.



Vervolgens de achterste rij en de verbinding naar de oude plaat gelast.



En toen de zijkant



Waarbij ik de hoekjes ook goed door-en-door heb vast gebakken.



Alsmede de binnenkant.



Om als laatste de zaak in de anti roest spray te zetten.



Begrijp alleen niet goed waarom het spul niet overal pakt. Ondanks dat het helemaal kaal was.



Maar goed, nog een laatste, beetje wazige foto



Ja, het wordt weer een solide geheel.

Ondertussen was ik al bezig met de binnenkant=bak, maar vanwege het foto-bucket gedoe, daar helaas geen foto’s van, dus nu halverwege de opknapbeurt verder, met de binnenkant.



Schuren



En plamuren.



En het lukt aardig.



Dus toen ik zo ver was om de epoxy primer aan te brengen, viel mij een klein beetje Mr. Brown spoortje op.



Dus toch maar het zij raam eruit gehaald. En daar werd ik niet blij van.



Dus het rubber verwijderd.



Maar het viel nog mee.




Wat details.





Uiteraard is de bovenkant nog goed, logisch, want water loopt naar beneden.



Dus de plekjes schoon gemaakt en in de brunox gezet.



Daarna de epoxy primer spuiten.





Verder met mijn Aca; de week met de tegenslagen.
Was de aangetaste raamlijst een domper, er volgt meer: ik had sommige delen aan de binnenkant al geschuurd, maar vanwege de mooie droge zomer, had ik er geen primer oid op gespoten.
Dus dan krijg je dit resultaat.



Vliegroest noemen ze dat.



En toen ik dat gedeelte opnieuw ging schuren, (beetje grof en ruw) kwam ook een gelijmd plaatje los, wat weliswaar aan de buitenkant zat, maar door het trillen van het schuurmachine toch te heftig misschien.



Dus verder met schuren.





Ondertussen was mijn oog gevallen op de Omega profielen, die aan de binnenkant van de bak zitten. Deze profielen zaten namelijk niet vast aan de buitenkant. En om ramelende delen te fixeren, heb ik er wat kit achter gespoten. In de hoop dat de trillingen en herrie minder worden.







Zeker bij het staande profiel zat veeeel ruimte.









Ondertussen ook het losse plaatje terug gelijmd.



En weer verder met het dak aan de binnenkant. Schuren. Het achterste gedeelte.



En de achterste bovenkant.



Eerst in de brunox.



Daarna in de epoxy primer.



Maar na de Vliegroest, het losgekomen plaatje, volgt nog een domper. Op de spuitbus van de primer stond, dat deze nat-in-nat afgewerkt kon worden, dus na een kwartiertje wilde ik er spuit plamuur overheen spuiten, voor een gladder resultaat. Maar iets is er niet goed gegaan, want de spuit plamuur reageerde...... Krakelee heet dat schijnbaar....





Ook de bovenkant



Dus laten drogen, en de volgende dag schuren, en opnieuw spuit plamuur gespoten. (Ander soort spuitbus).
En toen ging het wel goed.







Na een nachtje drogen, eerst geïnspecteerd, en het gaat weer goed, dus verder met spuit plamuur.





Ondertussen droogt het een, verder met het ander. Het zij raam.





Beetje warmte (en liefde, ahum), en ook dat komt weer goed.



En Oja, het verloren plaatje.... lassen.!!! Het zal potverdorie vast blijven zitten.



En wat nog meer : ik had zin om de andere gelaste platen netjes af te werken. En aangezien de kit spuit van de rammelende profielen nog in de buurt lag.... Eerst afplakken voordat het een zooitje word.



Kitten. (Miauw?)



Strrrrrak hoor. = happy.



De onderkant strakker zetten met spuit plamuur.



Terug naar het verloren plaatje : plamuur.



En wat ik over had van plamuur, heb ik op een ander plek gesmeerd, wat ook wel wat vlakker mocht.



Dus ondanks wat kleine tegenslagen, welke tijd en materialen kosten, en Oja, ook pijnlijke vingertoppen van het schuren, heb ik er van geleerd, maar gelukkig gaat het allemaal nog wel vooruit. Vooral de afwerk fase van sommige plekken, stemt mij positief, want er komt dan een einde in zicht.... Al besef ik ook heel goed dat ik nog lang niet klaar ben.

Ik wil hier toch op reageren.. Ik vind dat je er op z'n zachts gezegd een rare werkwijze op nahoudt.. Eerst kitten daarna popnieten daarna lassen.. In vliegtuigen zal het beslist werken maar in een auto?????? Hoe kun je iets lassen wat gekit zit en hoe wil je houwvast krijgen als je in het gat van de popniet gaat lassen.

Goes bezig Marcel. Plaatwerk is altijd leuk om te doen en ik zag dat je er ook een mooie vingerzetbank voor hebt. Maar hoe werken de rode klemmen waar je de platen mee vast zet?

LPGo schreef:Ik wil hier toch op reageren.. Ik vind dat je er op z'n zachts gezegd een rare werkwijze op nahoudt.. Eerst kitten daarna popnieten daarna lassen.. In vliegtuigen zal het beslist werken maar in een auto?????? Hoe kun je iets lassen wat gekit zit en hoe wil je houwvast krijgen als je in het gat van de popniet gaat lassen.

Zoals ik reeds gezegd heb, is mijn methode / manier van werken inderdaad niet origineel of conventioneel. Zoals in de HWB staat omschreven, en op de vele filmpjes te zien is, gebruikt Citroën veelal de puntlas methode, om plaatwerkdelen aan elkaar te bevestigen (al dik 70 jaar?). Dit is vooral een snelle methode van bevestigen, wat de uur-prijs / verkoop-prijs van onze voitures zo laag maakt. Dat het plaatwerk (al dan niet voorzien van transportlak) gewoon onbehandeld en “koud” bewerkt en bevestigd wordt, weten we wel. (zeker bij de latere types). En dat hierbij ook de kans bestaat, dat er vocht en vuil tussen het plaatwerk komt, met alle gevolgen van dien, is ook bekend. Ondanks dat (bijna) al die plekken, afgewerkt zijn met kit.

Nu wil ik niet zeggen dat ik het beter weet, of alle wijsheid in pacht heb, maar hetgeen ik gezien heb in het vliegtuig vak, qua bevestiging methoden, sprak mij persoonlijk meer aan, en ikzelf geloof en hoop, dat die methodes, een iets langere levensduur kunnen bewerkstelligen, van mijn Aca.

Die vliegtuig methode is; 2 plaatwerkdelen aan elkaar maken door lijmen, en afwerken met klinknagels. Dus; eerst worden de plaatdelen tegen elkaar gelegd (hoe en op welke manier dan ook), vervolgens wordt de plaat gefixeerd, door gaatjes te boren van 2/3/4 mm, en iedere keer (of om de zoveel gaatjes) er een cleco (skin-pin) in te zetten, zodat de plaat goed en aansluitend blijft zitten. Pas als de gehele plaat TIJDELIJK is gepositioneerd, worden de cleco / skinpins verwijderd, worden alle scherpe randjes afgebraamd of bijgewerkt en ontvet, en kan het (eventuele) lijm proces beginnen; alle vlakken die elkaar raken worden met een “kam” (om overal dezelfde lijm-dikte te verkrijgen) ingesmeerd, en de platen worden aan elkaar bevestigd, met wederom de cleco / skinpins, waarna de zaak kan drogen (1 of 8 of 24 uur, of wat de lijmfabrikant voorschrijft).
Daarna worden de cleco / skinpins 1 voor 1 verwijderd, en iedere keer wordt een verwijderde cleco direct vervangen door een klinknagel / nietnagel / cherrymax / popnagel, (of wat er voorgeschreven is qua trekbelasting), en op die manier wordt krijg je een solide geheel, waarmee je 10 kilometer in de lucht kan !

Dus ja, dit is een vrij bewerkelijke techniek, die erg veel tijd kost. Dat is o.a. waarom vliegtuigen zo duur zijn; om de veiligheid te garanderen! Gelukkig is dit voor onze A-types niet nodig.

Ik heb deze vliegtuig methode overgenomen, maar omdat lijm constructies (& klink/niet/pop-nagels) nog niet geheel geïmplementeerd zijn in de auto industrie (al word het wel steeds meer toegepast), en de APK meester / wetgeving hier ook nog niet aan toe is, MOET ik het wel lassen.

Dus ja; eerst lijmen, tijdelijk vast zetten met klink/niet/popnagels totdat de lijm droog is, vervolgens de randen aflassen (zodat de plaat volledig gefixeerd is) daarna de klink/niet/popnagels stuk voor stuk verwijderen (uitboren) en tegelijk stuk voor stuk proplassen. Het kost mij wel veel tijd, maar die heb ik aan mijzelf.
En hoe het werkt dat je last wat gekit is? Ik zou zeggen; probeer het zelf eens. Ik vindt het prima werken; op deze manier combineer ik 2 technieken, waarin ik vertrouw en (nogmaals) hoop dat het de levensduur van mijn Aca genoeg zal verlengen.

Boudewijn schreef:Goes bezig Marcel. Plaatwerk is altijd leuk om te doen en ik zag dat je er ook een mooie vingerzetbank voor hebt. Maar hoe werken de rode klemmen waar je de platen mee vast zet?

Dank je wel. Die rode klemmen werken bijna hetzelfde als cleco’s. Echter, een cleco werkt (merendeels) d.m.v. een veer, welke de plaat delen bij elkaar trekt. Deze rode klemmen zijn meer “skinpins” en werken d.m.v. schroefdraad, en hebben dus een veel hogere trekkracht, waardoor de (lijm) constructie nauwsluitend is, en er dus een minimale ruimte zit tussen de 2 plaatwerkdelen.
Als je een idee wilt krijgen hoe de cleco’s werken; https://youtu.be/DA1cMkTAgzs

Die cleco's gebruiken Boudewijn en ik ook bij de restauratie van onze AZ .
Dat werkt fijn.
Mooi project, zeker blijven posten hier. Kunnen we nog wat van leren.

Hoe goed kan de lijm tegen de hitte van het lassen?

Hoe goed de lijm tegen de hitte van het lassen kan? Goeie vraag ! Ik heb geen proeven gedaan, om na het lijmen en lassen, plaatwerkdelen weer los te halen, om daaruit een conclusie te trekken. Ik HOOP alleen maar dat de lijm blijft zitten, zodat er geen vocht of vuil tussen kan kruipen.

Maar verder met het verhaal; eerst weer eens inkopen gedaan, 100,- Euro armer, maar we gaan vóóruit.



De voorste hoek in de primer.



En daarna de finish laag eroverheen.



En verder met de links achter wielbak. Ook die had last van Vliegroest, omdat ik het niet had afgewerkt.



Dus ontroest en anti roest spray erop.



Daarna het gelaste afkitten.



En in de primer.



Verder met de binnenkant.



En nadat ook die was gekit, ook in de primer.



Dus die gedeeltes kunnen in de anti - steenslag.
MAAAARRRRR, ik had het al eerder gezien, en wederom piepte Mr Brown naar mij. Op de voorste-middelste dwars draagbalk. De eerste foto is ter oriëntatie.



Hiervoor heb ik de draagarm al los gekoppeld van de schokdemper en trekstang. Tevens zie je duidelijk de gapende spleet op 2 plekken.



Dus met de staalborstel (op de slijptol) de zaak blank gemaakt, waardoor de schade al wat duidelijker wordt.



En zonder pardon, de slijptol erin om Mr Brown weg te halen, nadat ik 1 puntlas had verwijderd.



Ook bij de 2e plek, wat dichter naar het chassis toe, de slijptol erin.







Dus daar kan ik nieuw vers ijzer voor gaan maken.
Maar iets verder naar achter, op de achterste-midden-balk, zat ook een beetje Mr . Brown.



Close up.



En wat er toen gebeurde, nadat ik er met de slijp - staalborstel overheen ging, tarten mijn verbijstering. Binnen 15 seconden zag het er zo uit.



Zooooooo rot had ik het nog niet meegemaakt. ... Aaarrrggghhh.



En toen het stof was opgetrokken, ook daar gelijk de slijptol erin om te kijken of hoeveel deze schade is.







Het was maar goed dat het vrijdag was, dus nu kan ik er even van bijkomen en een oplossing bedenken.
Het hoe en waarom van het ontstaan van dergelijke roest is mij wel duidelijk, gezien de constructie, het gebruik van transport lak, zonder enige verdere bescherming. Het blijft wel ff schrikken.
Afijn, ook dat komt weer wel goed. Hoop ik.
Nog een laatste afsluiter van het verhaal van nu, het losgekomen rechter achterkant plaatje is weer prima "verdwenen ".



Dan de inspectie van de balk;






Met een lichtpuntje aan de andere kant, kreeg ik een beter zicht.



En ik schrok al, toen ik "iets" zag, links in de balk.



gelukkig was het slechts wat afgebladerde transportlak. met de compressor doorheen en weg.



Dan ff kijken vanaf de andere kant.



Oeps. Mr Brown.





Wat schoon gekrabbeld en in de brunox gezet, totdat ook die zijde van de balk aangepakt wordt.





Dan terug naar links. Want na wat borstelen. ...



Verscheen ook daar, euh, nalatenschap van Mr. Marron.



Dus de slijpert erin,



Lekker hoor, die krokante troep.



gelukkig ook wat opgedroogde transportlak.





Want ook hier was de roest duivel goed aan het werk geweest. Waardoor ook de dikkere balk is aangetast. Met gaatjes uiteraard.



Tot zover de inspectie.
Dan een uitdaging waar ik mee zit, euh, zat, want ik heb een creatieve oplossing bedacht, mede dankzij mijn 'ijzerwaren' zwager.
De uitdaging was om een ronding in profielen te krijgen. Mede vanwege de aansluiting op het bestaande plaatwerk, en ik wil het graag een beetje netjes houden. Mijn pruts werk als hobbyist tot daar aan toe.
Dussss , het profiel.



De ronding, maar welke radius heeft het.?



Beetje proberen



De juiste radius gekozen, en een stuk eruit slijpen.



Yep, de goede diepte/hoogte ook.



Beetje recht slijpen.



Maar zo'n stukje ex-verwarmings pijp timmer je zo plat, dus ff verstevigen met dikke strippen ijzer.



En die 5mm strip doe ik wel met de zware jonge.



Waar ik gelijk een schuine kant aan heb gemaakt, zodat de ronding goed aan sluit.



In de bankschroef, klemmen en lassen.



Het lassen moet ik toch echt eens beter leren, maar het zit vast.



Maar daar zie je niks van, aan de binnenkant/werk kant.



Ter versterking nog een dikke plaat eronder, anders ben ik bang dat het geheel uit elkaar drijft.





Binnenkant netjes gemaakt.



In de bankschroef en testen.



Vers stukje ijzer erop geklemd.



Bij gebrek aan een massieve staaf ijzer, een pijp gebruikt.



Maar het werkt.





Spiegelbeeld checken.



En dan passen.





Ook van de achterkant gezien, heb ik er weer vertrouwen in.



En nu kan ik verder met monteren etc.
Dussss, ook dit varkentje komt wel goed. Hoop ik.
Verder met vers ijzer, waar we gebleven waren; het uiteinde van de achterste-midden-balk.



Nadat er een laagje brunox op zat, passen en meten.



En dan lassen maar.





Vanaf de achterkant naar voor bekeken; strakke bak.
Ow, en dat gaatje wat er bovenaan zit; euh, tja, het las apparaat stond iets te hoog ingesteld, dus branden er een gaatje in, maar dat is niet erg, want dat komt straks weer goed van pas.



En dan verder met de voorste-midden-draagbalk; vers ijzer.



passen en meten.



De binnenkant in de primer. (met warmte erop, want het was best fris in de garage)



Aanboren.



Lijmen



Plakken en poppen.



En ook dan ff wat warmte voor een goede lijm-hechting.



De volgende dag; lassen.



Eerst rondom wat puntjes gehecht.



Rondom afgelast.



Niet slecht vind ik. (ja het kan altijd beter, maar ik ben tevreden)



En ook plaat 2 afgelast.



Happy.
Oja, de rand waar de 2 platen bij elkaar komen, dus het horizontale gedeelte waar je tegenaan kijkt, heb ik ook door-en-door gelast, om extra stevigheid te krijgen, en om te voorkomen dat er in de toekomst vocht in dringt, waardoor er roest ontstaat, en de platen gaan 'wijken'/kieren/gapen'.

Je kunt het verschil / detail nog zien op foto 2 en 3 terug, helemaal aan rechts-bovenaan, nabij/boven het achterste krik-steun-punt; daar heb ik het niet gedaan, omdat ik daar erg slecht bij kon om het glad te slijpen.

Ook op de volgende foto zie je het stukje wat niet gedaan is; dat blinkt niet.


Brunox.



En de laatste voor vandaag; 'vers van de Aca', pas op; de verf is nog nat; een laagje primer-filler eroverheen, met het kacheltje erbij.



Verderrrrr met vers ijzer, voor de achterste midden draagbalk.



Na wat buigen



En ff passen



Het past een beetje



Mooi opgelijnd met de balk



Maar ik bemerkte dat de aansluiting op de vloerplaat niet vlak was, dus ff controleren met een recht stuk hout en ijzer, waarbij rechtsboven op de foto het uitlopen van de vloerplaat goed te zien is.
Hoe het kan, dat de vloerplaat niet geheel meer vlak is, denk ik, dat dit komt, omdat deze achterste-midden-draagbalk, op dezelfde lijn zit, als de eind-stop-rubber-dop, aan de binnenzijde van het spatbord.
En nogmaals, de enige verklaring die ik kan bedenken; als je hard door een kuil rijd, of snel een drempel neemt, dan kan de vering (veerpot), maximaal worden uitgetrokken, waarbij de rubber-eind-stop, voor de maximale uitslag stop zorgt. Zeker als je zwaarder geladen bent, is dit maximum sneller bereikt.
Nu; indien dit punt word bereikt, zal de draagarm dus (kei)hard tegen die rubber-eind-stop aanslaan, met als gevolg, dat die eindstop met de versteviging er aan vast (verticale balk bij een Aca, plaat bij een Dyane), toch wel in beweging zal komen. En dus; omhoog zal gaan.....
En als dat gebeurt, tja, dan word de achterkant-koets omhoog gedrukt, wat resulteert dat deze los wil komen van het chassis.
Maar die zit nog vast aan het chassis.....
Nu besef ik ook wel, dat dit misschien ver gezocht is. Echter, ik kan even niets anders bedenken.
Mocht u een antwoord hebben; ik hoor het graag !







Dus alle ribbels goed overnemen en de juiste hoogte verschillen noteren.



En zoals je al kunt zien, heb ik de rand al aardig in model gehamerd.

het passend maken van het profiel.



Het komt in de goede richting.





Daarna in de primer zetten, met wat warmte.



Nu zal de oplettende lezer mogelijk zien, dat er in de tijdlijn van het verhaal, dingen door elkaar lopen.
Dit is een beetje bewust, om het verhaal niet te veel 'van de hak op de tak' te laten gaan.
Maar goed, door met wederom vers ijzer, om een (ondertussen ) verloren stuk slecht / rot ijzer, te vervangen.
Een extra hoekprofieltje, nog steeds op de achterste-midden-balk.





Met een extra flapje eraan, voor optimale versteviging.



En ook die past lekker.



En vast gelast.



En om de achterste-midden-balk weer compleet te maken, nog een verloren stuk ijzer na maken.



Grof checken



Yep.



Dan de lastige versteviging ribbel erin kloppen, nadat de goede positie is bepaald. Maar met mijn supersonische zelf gemaakte pruts tool, heb ik goede hoop.



De zaak op klemmen in de bankschroef.



Mooi vlak.



Timmeren maar.







Goed genoeg. Oud en nieuw.







Eerste passing.



En er achter komen dat de versteviging ribbel niet overeen komt / aansluit op de nog aanwezige ribbel. Want als ik die ribbels laat aansluiten, kom ik links aan de bovenkant een stukje tekort. Kak.



Dussssss, na een halve dag werk, nog eens goed overwegen, wat te doen.



Denk denk denk.
Euh, gewoon opnieuw maken.



Hopa.



Veel beter, en goed aansluitend.







En tja, ik ben ook maar een amateur, een prutser, een mens, die fouten maakt.



Volgende dag, het aanboren van het binnenste profiel.



Afbramen van de boorgaten



En wederom ben ik een mens, want ik had het profiel niet goed aangesloten, dus dan krijg je wat extra gaatjes.



Gelukkig zie je daar niks meer van, als de zaak in elkaar zit.
Ik noem het maar 'gewicht besparing'



Primer eroverheen.



Groeten; Marcel.