eend vloog naar Maleisie
Geplaatst: do 28 okt, 2010 19:23
Hallo, ik ben niet zo nieuw in de Citroen wereld maar wel nieuw op dit forum dus me maar even voorstellen. Arnout-Jan, zo'n 43 jaar oud/jong (ligt eraan hoe optimistisch of pessimistisch je er tegenaan kijkt) en al zo'n 12 jaar in Maleisie woonachtig.
Mijn eendje ook niet echt nieuw ... een stukje historie, lees verder.
Ik ben al sinds mijn jeugd een fervent Citroën liefhebber, hoogstwaarschijnlijk als gevolg van het opgroeien met kleine Citroëns (mijn ouders hadden een Azam6, gevolgd door een Dyane6, een Ami8 en een Visa waarna overstap op een “fout” merk volgde).
In 1988, kocht ik direct na het behalen van m’n rijbewijs van mijn als student-assistent bijeen gesprokkeld spaargeld een eend: een blauwe 2cv6 uit 1981 (GS-60-TJ). Als student geologie waren de zomers gevuld met veldwerken: Frankrijk, Spanje, noord Italie; heel Europa werd afgereisd. Tijdens een van die zomerse “uitjes” zelfs met een mede-student de oversteek naar Marokko gewaagd. Tot aan de rand van de Sahara, de 2CV gaf geen krimp!
Aangezien ik na vier jaar nog geen afscheid kon nemen van het studentenleven besloot ik de kans aan te grijpen om vier jaar promotieonderzoek te doen. Wederom diende de 2CV als “veldauto”. Tegen het eind van die periode (met zo’n 300,000 km op de teller) warden de gebruikssporen wel erg zichtbaar. Ik besloot tot een grondige restauratie en met hulp van de toenmalige “2cv dokter van het noorden” Jan Amsinga werd de GS-60-TJ vanaf de grond toe opnieuw opgebouwd. Zo goed als nieuw. Dat was in 1993. Vanaf dat moment werd de auto vertroeteld maar ook gespaard: zomerweekeinden en in het bijzonder clubevenementen (EEEC, 2CV4&6 club NL). Winter, zout en pekel kreeg ‘ie niet meer te zien.
In 1999 bracht mijn werk me naar Maleisie. Voor een paar jaar, zo was het plan. De eend werd geschorst en opgeslagen.
Maleisie is een prachtig land bovendien ontmoette ik er mijn vrouw. Dus werden de geplande “paar jaar” tot een min of meer permanent verblijf. Het “Citroën virus” bleef uiteraard knagen. Citroëns, met name de oudere modellen zijn in het door Japans als mede door locale producten (Proton) gedomineerde Maleise autopark zeldzaam. Niettemin wist ik in 2003 een CX Prestige op de kop te tikken, voor veel te veel geld overigens gezien de uitgebreide revisie(s) die volgden ... Zo’n CX is leuk maar het haalt het toch niet bij het “eend gevoel”. Via het Maleise “Citroën circuit” wist ik inmiddels dat het aantal in het land aanwezige 2CV’s op de vingers van een hand te tellen is. Het aantal RIJDENDE 2Cv’s kon zonder vingers of hand afgedaan worden ...
Dus was er maar een oplossing. De knoop doorgehakt: de GS-60-TJ moest naar Maleisie! Nu heeft het importeren van een auto in Maleisie nogal wat administratieve voeten in de aarde (om het maar eens zacht uit te drukken). In de indrukwekkende “papiermolen” die volgde
kwam het “archief” van rekeningen, keuringsbewijzen etc. (inclusief de originele aankoopbon uit 1988) dat ik al die jaren had bijgehouden, goed van pas. Als basis voor de berekening van invoertax (150%) kon ik nu namelijk onomstotelijk “aantonen” dat de waarde van de auto in 1988 Fl.2500.- was “and now you depreciate 20 years ...”. Dat leek dus mee te vallen. Na het verkrijgen van de “Approved Permit” verplaatste de aandacht zich naar de auto zelf. Sleutelvriend uit studententijd en nu A-type specialist Sander Aalderink hielp me de eend uit z’n “winterslaap” te wekken. Nieuwe uitlaat, remmetjes, een hele berg reserveonderdelen erin en ... uitvoeren maar. In Maleisie zelf volgde een gang langs diverse douane en “veiligheids” keuringen waarbij de aandacht overigens niet verder ging dan het telkens maar weer controleren van chassis en motornummer. Dat laatste bracht nog weer onverwacht vertraging: het bleek dat het originele Citroën ruilblok “Echange Standard” dat ik ooit gloedjenieuw in Frankrijk gekocht had, hetzelfde nummer had als de motor van ... een Fort Escort in Kedah (staat in noord Maleisie). Hier volgde een grondig “onderzoek”. Maar goed: in Maleisie brengen tijd en een handige “runner” uiteindelijk altijd raad. Na zo’n 3 ½ week wachten werd de ex GS-60-TJ dus officieel BKF7093: hoera, we kunnen rijden !!
Inmiddels is de auto dè bezienswaardigheid van de locale Citroën club (http://myCitroen.net/) alsmede een graag geziene gast op oldtimer evenementen van de "Malaysia & Singapore Vintage car register (MSVCR: http://www.msvcr.com/). Het is immers een van de in totaal twee (2) rijdende 2CV's in Maleisie en vele Maleisiers hebben nog nooit een dergelijke auto gezien (2CV’s zijn bij mijn weten nimmer door Citroën in Maleisie geleverd).
En ... niet gevreesd: voor verblijf in Nederland kan ik nog altijd beschikken over (ook leuk) mijn trouwe ’70-er Ami8 – die blijft mooi daar. Het dak kan tenslotte niet open ...
Tropisch warme Citroen groeten
Arnout-Jan
Mijn eendje ook niet echt nieuw ... een stukje historie, lees verder.
Ik ben al sinds mijn jeugd een fervent Citroën liefhebber, hoogstwaarschijnlijk als gevolg van het opgroeien met kleine Citroëns (mijn ouders hadden een Azam6, gevolgd door een Dyane6, een Ami8 en een Visa waarna overstap op een “fout” merk volgde).
In 1988, kocht ik direct na het behalen van m’n rijbewijs van mijn als student-assistent bijeen gesprokkeld spaargeld een eend: een blauwe 2cv6 uit 1981 (GS-60-TJ). Als student geologie waren de zomers gevuld met veldwerken: Frankrijk, Spanje, noord Italie; heel Europa werd afgereisd. Tijdens een van die zomerse “uitjes” zelfs met een mede-student de oversteek naar Marokko gewaagd. Tot aan de rand van de Sahara, de 2CV gaf geen krimp!
Aangezien ik na vier jaar nog geen afscheid kon nemen van het studentenleven besloot ik de kans aan te grijpen om vier jaar promotieonderzoek te doen. Wederom diende de 2CV als “veldauto”. Tegen het eind van die periode (met zo’n 300,000 km op de teller) warden de gebruikssporen wel erg zichtbaar. Ik besloot tot een grondige restauratie en met hulp van de toenmalige “2cv dokter van het noorden” Jan Amsinga werd de GS-60-TJ vanaf de grond toe opnieuw opgebouwd. Zo goed als nieuw. Dat was in 1993. Vanaf dat moment werd de auto vertroeteld maar ook gespaard: zomerweekeinden en in het bijzonder clubevenementen (EEEC, 2CV4&6 club NL). Winter, zout en pekel kreeg ‘ie niet meer te zien.
In 1999 bracht mijn werk me naar Maleisie. Voor een paar jaar, zo was het plan. De eend werd geschorst en opgeslagen.
Maleisie is een prachtig land bovendien ontmoette ik er mijn vrouw. Dus werden de geplande “paar jaar” tot een min of meer permanent verblijf. Het “Citroën virus” bleef uiteraard knagen. Citroëns, met name de oudere modellen zijn in het door Japans als mede door locale producten (Proton) gedomineerde Maleise autopark zeldzaam. Niettemin wist ik in 2003 een CX Prestige op de kop te tikken, voor veel te veel geld overigens gezien de uitgebreide revisie(s) die volgden ... Zo’n CX is leuk maar het haalt het toch niet bij het “eend gevoel”. Via het Maleise “Citroën circuit” wist ik inmiddels dat het aantal in het land aanwezige 2CV’s op de vingers van een hand te tellen is. Het aantal RIJDENDE 2Cv’s kon zonder vingers of hand afgedaan worden ...
Dus was er maar een oplossing. De knoop doorgehakt: de GS-60-TJ moest naar Maleisie! Nu heeft het importeren van een auto in Maleisie nogal wat administratieve voeten in de aarde (om het maar eens zacht uit te drukken). In de indrukwekkende “papiermolen” die volgde
kwam het “archief” van rekeningen, keuringsbewijzen etc. (inclusief de originele aankoopbon uit 1988) dat ik al die jaren had bijgehouden, goed van pas. Als basis voor de berekening van invoertax (150%) kon ik nu namelijk onomstotelijk “aantonen” dat de waarde van de auto in 1988 Fl.2500.- was “and now you depreciate 20 years ...”. Dat leek dus mee te vallen. Na het verkrijgen van de “Approved Permit” verplaatste de aandacht zich naar de auto zelf. Sleutelvriend uit studententijd en nu A-type specialist Sander Aalderink hielp me de eend uit z’n “winterslaap” te wekken. Nieuwe uitlaat, remmetjes, een hele berg reserveonderdelen erin en ... uitvoeren maar. In Maleisie zelf volgde een gang langs diverse douane en “veiligheids” keuringen waarbij de aandacht overigens niet verder ging dan het telkens maar weer controleren van chassis en motornummer. Dat laatste bracht nog weer onverwacht vertraging: het bleek dat het originele Citroën ruilblok “Echange Standard” dat ik ooit gloedjenieuw in Frankrijk gekocht had, hetzelfde nummer had als de motor van ... een Fort Escort in Kedah (staat in noord Maleisie). Hier volgde een grondig “onderzoek”. Maar goed: in Maleisie brengen tijd en een handige “runner” uiteindelijk altijd raad. Na zo’n 3 ½ week wachten werd de ex GS-60-TJ dus officieel BKF7093: hoera, we kunnen rijden !!
Inmiddels is de auto dè bezienswaardigheid van de locale Citroën club (http://myCitroen.net/) alsmede een graag geziene gast op oldtimer evenementen van de "Malaysia & Singapore Vintage car register (MSVCR: http://www.msvcr.com/). Het is immers een van de in totaal twee (2) rijdende 2CV's in Maleisie en vele Maleisiers hebben nog nooit een dergelijke auto gezien (2CV’s zijn bij mijn weten nimmer door Citroën in Maleisie geleverd).
En ... niet gevreesd: voor verblijf in Nederland kan ik nog altijd beschikken over (ook leuk) mijn trouwe ’70-er Ami8 – die blijft mooi daar. Het dak kan tenslotte niet open ...
Tropisch warme Citroen groeten
Arnout-Jan
Welkom hier!
